مدتی است که سردمداران دولت آمریکا در پس ژستی فریبکارانه، هر چند گاه یکبار از آمادگی برای مذاکره با ایران سخن به میان آورده و همسو با تحرکات دشمن، برخی عناصر مرعوب و بعضا حتی دلسوخته نظام نیز به زعم خود رفتارهای منافقانه دشمن را عقب نشینی و اظهارات کذب آنان را فرصتی برای ایجاد ارتباط دوجانبه معرفی می نمایند، اما سوال این است که آیا با توجه به تمام عناد و ظلمی که غرب و بویژه آمریکا از بدو انقلاب اسلامی نسبت به ایران روا داشته، واقعا اعتماد کردن به اظهارات گاه بی گاه مسئولین آمریکا می تواند کار درستی باشد؟ آیا کسانی که در داخل کشور این موضوع را در دستور کار خود قرار داده اند، تصور می کنند به راستی آمریکا حاضر است از خوی استکباری خود عدول نموده و به ایجاد روابط بر اساس منافع متقابل تمکین نماید؟
در این مورد قصد پیش داوری نداریم، اما تجارب سی سال گذشته ثابت کرده که طرح موضوع مذاکره با ایران از سوی آمریکا، سیاست نخ نما شده ای است که نه تنها صداقتی در آن وجود ندارد، بلکه در پس پرده این پیشنهادات باید رد پای نیرنگ های جدیدی را جستجو نمود که هر کدام هدف خاصی را در داخل یا خارج از این کشور دنبال می کنند.
به عنوان مثال؛ نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری آمریکا از جمله شخص اوباما، بارها از این حربه برای جلب نظر طرفداران رقبا و گروه های صلح طلب آمریکایی در جهت اخذ رای آنان استفاده کرده اند، البته سوء استفاده از این موضوع هیچگاه فقط به مردم آمریکا محدود نشده، بلکه آنان از این طریق تلاش کرده اند تا با مظلوم نمایی و نمایش چهره ای صلح طلبانه از خود، افکار عمومی جهان را هم فریب داده و تحت تاثیر رفتارهای منافقانه خود قرار دهند، گاهی نیز از این شگرد برای اثبات ادعای دروغین دمکراسی خواهی آمریکا استفاده شده است و در مواردی نیز سیاستمداران این کشور در جریان کشمکش های حزبی و جناحی و برای فرافکنی و به حاشیه راندن مشکلات خود، بر موج مذاکره سوار شده اند.
قطعا هدف دیگری که آمریکایی ها از طرح این موضوع یعنی مذاکره دنبال می کنند، فراهم ساختن شرایط برای اعمال فشار بیشتر بر ملت و دولت ایران است، زیرا به خوبی می دانند که ایران هرگز زیر بار خواسته های یکجانبه آمریکا نخواهد رفت، البته افکارسنجی برای تعیین میزان مقبولیت آمریکا نزد مردم و مسئولین ایران و جهان و همچنین آزمودن شرایط برای بررسی امکان نفوذ مجدد به حریم کشور، هدف دیگری است که یانکی ها تلاش دارند تا با استفاده از این شگرد به آن دست یابند، به عبارت دیگر پیش کشیدن موضوع مذاکره با ایران را باید شیوه کهنه ای دانست که دشمن هرازگاه برای محک زدن میزان همبستگی و اتفاق نظر مسئولین نظام در مورد برقراری ارتباط مجدد با نظام سلطه به آن متوسل می شود.
فراهم نمودن فرصت برای حضور مستقیم در کشور و جاسوسی و عملیات خرابکارانه در فضای مذاکره، ایجاد فرصت های لازم در جهت برقراری ارتباط با عوامل و مزدوران داخلی و فراهم نمودن شرایط برای انجام توطئه های جدید و در نهایت دستیابی مجدد به منافع از دست رفته، از دیگر اهدافی به شمار می روند که از طرح این موضوع متصور است.
بی شک هر حیله ای که در پس پرده این اظهارات عاجزانه نهفته باشد، قبل از هر چیز بیانگر استیصال و درماندگی کشوری است که تمام توان خود را معطوف آن ساخته تا ضمن جلوگیری از بروز آسیب بیشتر به اقتدار ظاهریش، به هر شکل ممکن و درعین حال کاملا آبرومندانه، مجددا اراده سیاسی خود را به جمهوری اسلامی ایران و بلکه جهان تحمیل نماید.
با این حال و با فرض بر این که آمریکایی ها واقعا قصد ارتباط عادلانه و مبتنی بر تامین منافع دوجانبه را دارند، قاعدتا ابتدا باید صادقانه بودن این اظهارات را ثابت نمایند و لذا قطعا از نظر جمهوری اسلامی ایران، اثبات این موضوع مستلزم تحقق شروط و به عبارت بهتر جبران خساراتی است که از بدو انقلاب اسلامی بر اثر رفتارهای خصمانه دولتمردان آمریکا به ایران وارد شده است.
برخی از این شروط عبارتند از: عودت اصل و سود کلیه اموال و دارائی های مصادره شده ایران از ابتدای انقلاب اسلامی تا کنون، تحویل کلیه تسلیحات و تجهیزاتی که پول آن را قبل از انقلاب اسلامی دریافت نموده اند، همراه با خسارات ناشی از تاخیر در تحویل آنها، جبران خسارات ناشی از حمایت صدام در جریان جنگ تحمیلی و همچنین خسارات سایر عملیات ها و رفتارهای خصمانه ای که تابه حال بر علیه انقلاب اسلامی اجرا نموده اند، پرداخت دیه تمام ایرانیانی که به دستور مستقیم یا غیر مستقیم توسط آمریکا ترور شده اند، پرداخت خسارت محاکمه های نا عادلانه ایرانیان مقیم آمریکا، پرداخت خسارت کامل هواپیمای مسافربری ایران که بر فراز خلیج فارس مورد هدف قرار دادند، اخراج و تحویل منافقین و کلیه افراد وابسته به رژیم طاغوت و یا ضد انقلاب و اموال نامشروعی که از ایران خارج کرده اند، رفع کامل تحریم های یکجانبه ای که بر علیه ایران اعمال کرده اند، تجدید نظر در نحوه برخورد با کشورهای دوست و همپیمان ایران و دهها شرط دیگر که همگی ناشی از رفتارهای خصمانه ای است که طی دهه های گذشته بر علیه منافع ایران اسلامی انجام داده اند
بدیهی است که مسئولین جمهوری اسلامی به راحتی می توانند با طرح مستند موارد مذکور در محافل بین المللی و حتی درخواست اجرای گام به گام شروط مذکور در عرصه فعالیت های دیپلماسی در سطح جهان، نمایشی بودن اظهارات دولتمردان آمریکایی را افشاء و هرگونه فرصت برای مظلوم نمایی را از آنان سلب نمایند.
احمدرضا هدایتی
۱۲/۹/۹۱
