بی شک بازی سیاست؛ در بسیاری از موارد عرصه فعالیت های ناجوانمردانه ای است که قادر است با استفاده از ابزارهایی مانند؛ زر و زور و تزویر، افراد را تطمیع، مرعوب و در نهایت فریب داده و مغلوب خود نماید، به نظر می رسد شخص یوکیا آمانو یکی از کسانی است که در این بازی با فرمانبری از نظام سلطه، همانند مهره ای سوخته در فرآیند فعالیت های دیپلماسی به بازیچه دست غربی ها تبدیل شده و به همین دلیل هرازگاهی با بروز عملکردهای ناشیانه و غیر تخصصی، نه تنها اعتبار خود بلکه اعتبار این نهاد بین المللی را دچار خدشه ساخته است، چرا که وی به عنوان رئیس آسیایی تبار این سازمان، در قیاس با غربی ها آگاهی بیشتری نسبت به فرهنگ کهن ایرانی و بعضا اصول و ارزش های انسانی اسلام داشته و بیش از سایرین بر این موضوع واقف است که استفاده از سلاحهای کشتار جمعی، مغایر با اصول و ارزش های اسلامی است و همانگونه که مقام معظم رهبری (دامه برکاته) بارها فرمودند؛ ایران هرگز قصد تولید چنین سلاح هایی را نداشته و ندارد.
اکنون نه تنها سازمان انرژی اتمی بلکه تمام جهان نیز به خوبی می دانند که ایران به دنبال دستیابی به سلاح هسته ای نیست و هیچگونه مدرک مستندی برای اثبات این ادعا که هرازگاهی با انتشار گزارشهای کذب و اسناد مجعول و بی نام نشان از سوی غرب و بخصوص دولت آمریکا تشدید می شود، وجود ندارد و این اتهامات فقط بهانه ای هستند، در جهت استفاده ابزاری از سازمان انرژی اتمی و موضوع انرژی هسته ای برای اعمال فشار بیشتر بر انقلاب اسلامی ایران، یعنی تنها کشور مستقلی که حاضر نشده در برابر رفتارهای ظالمانه و اراده سیاسی نظام سلطه، کمر خم نماید.
بدیهی است که با فرض محال حتی اگر ایران اقدام به ساخت بمب اتمی نماید، هرگز از نظر کمیت و کیفیت تولید بمب در برابر کسانی که طی سال های متمادی در این زمینه فعال بوده و هزاران بمب را در زرادخانه های خود انبار کرده اند، تهدید محسوب نخواهد شد و لذا با دامن زدن به حیله ایران هراسی و طرح شایعات بی اساس، ارائه نمودارهای جعلی، تهیه گزارشات کذب و بیان بهانه های واهی نمی توانند برای همیشه افکار عمومی جهان را در مورد کسانی که بی هیچ واهمه ای به داشتن بمب اتمی و سایر سلاح های کشتار جمعی اعتراف و حتی از آن استفاده می کنند را فریب و از پرداختن به تهدید اصلی یعنی صاحبان واقعی سلاح های کشتار جمعی که حیات کره زمین را در معرض خطر جدی قرار داده اند، منحرف نمایند.
به این ترتیب شاید در دست گرفتن مدیریت این بازی تنها راه برون رفت از این دام بزرگ باشد، بنابراین پیشنهاد می شود چنانچه قرار است جمهوری اسلامی ایران برای اثبات صداقت خود بار دیگر به خواسته های ظالمانه آژانس گردن بنهد، ضمن اخذ تضمین های لازم برای جلوگیری از تکرار مجدد اینگونه ادعاهای کذب، همکاری با آژانس را به پذیرش شروط متقابل ملزم نماید.
برخی از شروط قابل طرح در این زمینه عبارتند از:
۱- آژانس متعهد شود که پس از بازدید مراکز مورد نظر و تایید صحت اظهارات ایران، برای همیشه از طرح هرگونه ادعای مجدد اجتناب نماید.
۲- سازمان ملل و به خصوص آژانس تعهد نمایند در صورت تایید اظهارات ایران پس از بازرسی مراکز مورد نظر، برای جلوگیری از تکرار مجدد اینگونه موارد، افراد، مراجع و کشورهای ارائه دهنده اطلاعات غلط را معرفی و از طریق مراجع بین المللی آنان (بخصوص کشورهای عامل ترور دانشمندان ایرانی) را تحت تعقیب حقوقی قرار داده و اشد مجازات را در مورد آنها اعمال نماید.
۳- آژانس متعهد شود که پس از راستی آزمایی و اطمینان از صحت گزارش های ایران، همکاری های خود با جمهوری اسلامی را به حداکثر رسانده و خسارات ناشی از افشای اطلاعات طبقه بندی شده ایران از جمله؛ شهادت دانشمندان هسته ای را نیز به طور کامل جبران نماید.
۴- آژانس متعهد شود پس از حصول اطمینان از صحت گزارشات ایران، به جای بهانه جویی های کذب و سخت گیری های بی مورد نسبت به جمهوری اسلامی، تمام تلاش خود برای بسیج نظام بین المللی در جهت پیوستن تمام کشورهای دارنده تاسیسات هسته ای به مقررات آژانس را به عمل آورد.
۵- سازمان ملل متعهد شود که تمام امکانات خود را برای از بین بردن سلاح های کشتار جمعی به ویژه سلاح های هسته ای که هر لحظه ممکن است سهوا یا عمدا حیات بشر را نابود سازد، بسیج نموده و با این معضل برخورد جدی نماید.
۶- ورود بازرسان آژانس به تاسیسات مورد نظر، مشروط به تایید آنان از سوی جمهوری اسلامی ایران باشد.
۷- آژانس موظف شود به منظور راستی آزمایی اطلاعات ارائه شده توسط سایر کشورهای دارنده یا مشکوک به تولید بمب اتمی، قبل یا نهایتا همزمان با ایران، از زرادخانه های رژیم اشغالگر قدس، آمریکا و دیگر کشورها نیز بازدید به عمل آورد.
احمدرضا هدایتی
۱۹/۹/۹۱
