مصارفی که هزینه محسوب نمی شوند!؟

     سازمان‌ها اعم از دولتی و غیر دولتی، در جریان هدفگذاری و تعیین استراتژی‌های کاری خود معمولاً نکات و ملاحظات مختلفی را مورد توجه قرار داده و اصول و ضوابط خاصی را به عنوان ارزش ها، استراتژی ها، سیاست ها و ضرورت‌های کاری خود رعایت می‌نمایند، اما گاهی همین سازمان ها با نگاهی سطحی و سنتی نسبت به مسائل، برخی از اصول اساسی در کسب موفقیت را مورد غفلت قرار داده و یا به عمد تلاش می کنند تا از پرداختن به موضوعاتی که به تصور آنها هزینه اضافی محسوب می شود اجتناب نمایند.

     این در حالی است که موضوعات مورد نظر نه تنها هزینه به شمار نمی روند، بلکه دقیقا برخلاف برداشت آنان، نوعی سرمایه گذاری محسوب می شوند، با این تفاوت که اولا این گونه موضوعات معمولا در دراز مدت نتیجه خواهند داد، ثانیا پس از بروز نتیجه، سود حاصل از آن نه تنها هزینه های صورت گرفته را جبران خواهد نمود، بلکه سود مضاعفی را عاید خواهد ساخت، ثالثا نتایج آنها متضمن سلامت و ارتقاء کمی و کیفی سازمان در ابعاد مختلف خواهد بود و در نهایت مزیت های برتری ساز فراوانی را نصیب سازمان می نماید.

     به عبارت دیگر در دنیای جدید، روند رشد و توسعه فعالیت‌های سازمانی در بخش دولتی و به ویژه غیر دولتی به گونه‌ای شکل گرفته است که بدون وجود مزیت‌های مورد نظر، تقریباً امکان رشد و تعالی سازمانی و حضور در عرصه رقابت (اعم از رقابت داخلی و یا خارجی)، وجود نخواهد داشت و مدیران این سازمان‌ها با آگاهی از اهمیت این موضوع است که حتی گاهی با توسل به فریب و نیرنگ، خود را واجد شرایط و دارای قابلیت‌های مورد اشاره معرفی می‌نمایند.

     شکی نیست که که دستیابی به ظرفیت‌های مذکور کار چندان ساده ای نخواهد بود و علاوه بر مقاومت سازمانی، بعضا مستلزم صرف بودجه قابل توجه و برخورداری از شرایطی است که مدیران سنتی و سازمان ها و موسسات ریسک ناپذیر قادر به اجرای آن نیستند، حتی شاید برخی از سازمان های پیشرو نیز نتوانند تمام موارد مورد نظر را به یکباره و عینا در سازمان خود عملی سازند، با این حال مدیران مجرب و موفق در سازمان‌های کــارآمد و خلاق، با ژرف نگری و دور اندیشی و با آگاهی از نتایج کار در آینده، ‌این اقدامات را نوعی سرمایه‌گذاری مضاعف تلقی نموده و با اطمینان از بازگشت سرمایه، این امور را با جدیت و بدون واهمه از هزینه های مربوط به آن دنبال می‌نمایند.

برخی از این اقدامات عبارتند از :

۱-تحقیق و پژوهش برای ارتقاء کمی و کیفی خدمات، محصولات و سایر فعالیت های سازمان.

۲-توجه ویژه به مطالعات آینده نگری و آینده پژوهی برای حضور موثر در دنیای رقابتی آینده.

۳-فرهنگ سازی و همچنین آموزش کارکنان سازمان یا موسسه، قبل از بکارگیری و حین خدمت.

۴-استانداردسازی خدمات و محصولات تولیدی و حتی ماشین آلات و تجهیزات مورد استفاده.

۵-سرمایه گذاری در جهت ارتقاء کیفیت در تمامی موارد به ویژه در زمینه خدمات و محصولات تولیدی.

۶-پیاده‌سازی الگوهای ایمنی،‌  بهداشتی و زیست محیطی برای پیشگیری از بروز پیامدهای ناخواسته.

۷-پوشش بیمه‌ای محصولات وسایر فعالیت‌های مختلف سازمان، به منظور تامین هزینه های پیش بینی نشده.

۸-نو آوری، خلاقیت، ابتکار عمل و الگو سازی در فرآیندهای مختلف ارائه خدمات یا تولید محصولات خود.

۹-صرف هزینه برای تبلیغات و اطلاع‌رسانی مناسب ومعرفی ظرفیت‌ها، قابلیت‌ها وتوانمندی‌های کاری سازمان.

۱۰-ارتقاء روحیه و سطح سلامت جسمی، فکری و فرهنگی کارکنان و حتی خانواده آنها در جهت افزایش انگیزه و بهبود راندمان کاری کارکنان.

     بدیهی است از نگاه مدیریتی، سرمایه‌گذاری در زمینه موضوعات فوق،‌ نه تنها بهبود کیفیت، افزایش درآمد،  ارتقاء بهره وری و در مجموع پیشرفت همه جانبه را به همراه خواهد داشت، بلکه با ایجاد انگیزه‌های لازم در کارکنان و ارتقاء توانمندی‌های سازمان، سلامت و ماندگاری و بقای عمر سازمان را نیز تضمین و شرایط به مراتب بهتری را برای حضور در عرصه پر فراز و نشیب تعاملات برون سازمانی فراهم خواهد ساخت.

     به یاد داشته باشیم که راز عمده پیشرفت سازمان ها و موسسات موفق (ملی و بخصوص فرا ملی) را باید در عمل به اینگونه نکات جستجو نماییم و این نکته‌ای است که همواره به اشکال مختلف در آیات و روایات اسلامی و بزرگان دین ما نیز مورد تاکید قرار گرفته و باید در بازنگری ساختار، سازمان، سیستم و دیگر فرآیندهای سازمان نیز مورد توجه و تأکید قرار گیرد.

احمدرضا هدایتی

۲۲/۱۰/۹۱

شما همچنین می توانید ...

٪ پاسخ

  1. رضا گفت:

    کیه که بفهمه؟

    • احمد رضا هدایتی گفت:

      دوست عزیز سلام:
      قطعا بسیاری از موسسات در همین مسیر حرکت می کنند و لذا غرض جلب توجه سایرین است که انشاالله نتیجه خواهد داشت.
      موفق باشید

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *