آیا تاکنون امکانات و تجهیزات موجود در منزل یا اتاق کار خود را با دقت مورد توجه قرار داده اید؟ چند درصد از امکانات مذکور حاصل دستاوردهای پژوهشی دانشمندان ایرانی یا تولید داخل کشور است؟ حتما شما نیز در فرآیند انجام وظایف محوله، با اموری مانند استاندارد سازی فعالیتها، طراحی سیستمها، تهیه طرحها و برنامه ها مواجه بوده اید و احتمالا شما هم تابحال از خود سوال کرده اید؛ چرا در کشوری مانند ایران که از ظرفیتهای بسیار بالای علمی و حتی اقتصادی در موضوعات و ابعاد مختلف برخوردار است، علی رغم تمام تلاشهای صورت گرفته و دستاوردهای عظیمی که در طول انقلاب اسلامی، بویژه چند سال اخیر کسب شده است، هنوز در اکثر موارد به جای تولید علم و محصولات بومی، وارد کننده و مصرف کننده بوده و یا چرا الگوها، شاخصه ها و معیارهای علمی و فنی، غیر ایرانی باید مرجع و مبنای تایید و تصویب طرحها و برنامه ها قرار گیرد و به عبارت دیگر با وجود این همه استعداد علمی، چرا ما هنوز نتوانسته ایم موقعیت و هویت فراموش شده خود را بعنوان مهد علم و تمدن ایرانی و اسلامی، بطور کامل احیاء و به مرجعی برای دیگران تبدیل شویم؟
علت را می توان در عوامل مختلف جستجو نمود، عواملی که قطعا رفع و حل آنها به تدوین استراتژیهای ویژه، ارائه الگو های بومی، برنامه ریزی های خاص، بعضا زمانهای طولانی و هزینه های فراوان نیاز دارد، اما سوال مهم اینستکه سهم و نقش هر یک از دستگاهها از جمله صدا و سیما در این زمینه چیست؟
بدیهی است که بسیاری از نهادهای اجتماعی بخصوص: مراکز آموزشی و رسانه ها می توانند در راستای ترویج و توسعه علمی، فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی و به عبارت دیگر پیشرفت و سازندگی کشور، نقش اساسی داشته باشند، اما قطعا رادیو و به ویژه تلویزیون به عنوان دانشگاهی سراسری و فراگیر، نقش موثرتری را بر عهده دارند، چرا که معمولا برنامه های رسانه ملی، بویژه برنامه ها و فیلم های تلویزیونی، اثرات فرهنگی اجتماعی قابل ملاحضه ای را در ابعاد مختلف به همراه دارند.
در این رابطه صدا و سیمای جمهوری اسلامی تابحال در اکثر موارد بگونه ای عمل کرده که تاثیرات مثبت برنامه های رسانه ملی در فرهنگ سازی و رفع مشکلات و معضلات فرهنگی را انکار ناپذیر نموده است، اما در عین حال باید پذیرفت که این اقدامات، اولا همه ظرفیت رسانه ملی را شامل نمی شده و ثانیا در حد انتظار و شان نظام اسلامی و مردم انقلابی ایران نبوده است، زیرا از سوی دیگر ترویج و رسوخ برخی معضلات فرهنگی موجود در جامعه نیز بطور مستقیم یا غیر مستقیم، ناشی از پخش برنامه های خارجی یا داخلی ناهمگون با فرهنگ ایرانی اسلامی و یا غفلت و کم توجهی مسئولین صدا و سیما به برخی از نیازهای اساسی و دارای اولویت جامعه می باشد.
این موضوع در مورد برنامه های خارجی از اهمیت بیشتر برخوردار است، زیرا اگر چه ممکن است در تبادلات فرهنگی، رسوخ و ترویج برخی از فرهنگها و خرده فرهنگها فی نفسه، ناهنجاری خاصی را به همراه نداشته باشد اما بدیهی است که فلسفه تقلید در بسیاری از افراد، صرفاً بهبود وضعیت اجتماعی و یا ایجاد تنوع در روشهای زندگی نیست، بلکه گروهی از افراد جامعه در یک اقدام هماهنگ یا لجبازی نامعقول بطور آگاهانه یا بعضا ناآگاهانه، مترصد آن هستند تا با استفاده از هر فرصتی و یا با بهره بردن از هر خلع فکری و فرهنگی، دشمنان این مرز بوم را برای ترویج فرهنگ غلط غربی همراهی کنند و لذا مقابله با تبعات این پدیده، مستلزم تامل بیشتر در تهیه، تولید و ارائه برنامـه های تلویزیونی و استفاده بهینه از این فرصت ارزشمند می باشد و ایـــن در حالیستکه در این رابطه، برنامه های صداوسیما بعنوان سفیر و معرف چهره ی ایران اسلامی، با انتظارات و مطالبات مردمی و آنچه که باید باشد، فاصله قابل توجهی دارد.
این نکته به گونه ای مورد غفلت واقع شده که امروز فاصله گرفتن برخی از مردم از ارزشهای انقلابی و دینی را می توان معلول افراط و تفریط در تهیه و ارائه برخی از برنامه ها نا متناسب با فرهنگ ایرانی اسلامی دانست. بعنوان مثال: با جرات می توان مدعی شد کـه به اصطلاح، گیس گذاشتن و بستن موی سر توسط مردان، پس از نمایش سریال سرزمین شمالی یا احتمالا (شمال۶۰) از سیمای جمهوری اسلامی در سالهای گذشته، شکل عادی بخود گرفته و عمومیت یافته است ( اگرچه این عمل فی نفسه مشکل شرعی و قانونی ندارد اما نشان از رسوخ فرهنگی بیگانه در جامعه دارد ) و بسیاری از اصطلاحات جدید نامانوس و بعضا منفی رایج در جامعه نیز حاصل نمایش سریالهای طنزی است که از تلویزیون پخش شده است، همچنین بخش عمده افزایش خشونتها و دستیابی سارقان به روشهای جدید برای سرقت را می توان حاصل نمایش فیلمهای پلیسی صدا وسیما دانست، ترویج غیر مستقیم تجمل گرایی در فیلمهای ایرانی و موارد متعدد دیــگری را نیز می توان برشمرد که همگی موید اثرات انکار ناپذیر منفی برخی از برنامه های تلویزیونی در جامعه می باشند.
متقابلا هیچکس نمی تواند منکر آثار مثبت فیلمها ارزشمندی مانند: سریالهای مذهبی امام علی(ع)، تنهاترین سردار، ولایت عشق، مختارنامه، مردان آنجلس، نردبان آسمان، مریم مقدس، سالهای مشروطه و فیلمها و سریالهای ماه رمضان، انیمیشنهای تاریخی و مذهبی تولید صدا و سیما و یا حتی فیلمی مانند؛ در پناه تو که باعث تروج نوعی از چادر موسوم به چادر مریمی (که تا مدتها بعنوان یک الگوی جدید مطرح بود)، بشود و این موضوع بیانگر آن است که تولید اینگونه فیلمها که تقریبا تمام سلایق را جذب خود می کنند، می تواند نقشی تعیین کننده در فرهنگ سازی منطبق با شان انقلاب اسلامی داشته و باید ضمن ارتقاء کمی کیفی، تولید اینگونه آثار بیش از پیش مورد توجه قرار گیرد.
به عبارت دیگر، اگر چه برای جلوگیری از گرایش جامعه به سوی فیلمها و برنامه های غیر اخلاقی رسانه های خارجی و جلب نظر مخاطبین به تولیدات داخلی، ایجاد شبکه های تلویزیونی جدید و پخش فیلم های کم مسئله خارجی و سرعت در تولید و ارائه فیلم و برنامه های تفریحی و سرگرم کننده (بعضا کم محتوا و عامه پسند) اجتناب ناپذیر و ضروری است، اما به نظر می رسد، اتخاذ روش انفعالی و تدافعی در برابر رسانه های بیگانه و تاکید و استمرار بیش از حد برای استفاده از این روش، نه تنها در دراز مدت پیامدهای منفی کار در ابعاد مختلف را تشدید و نیروی کار کشور در بخشهای مختلف را سرگرم مسائل حاشیه ای و سطحی خواهد نمود، بلکه امکان تولید برنامه های فاخر، پیشدستانه و مصونیت ساز را نیز از سازمان سلب خواهد نمود.
همچنین این رویکرد در افکار عمومی نـوعی آشفتگی و بی برنامگی در بخش فرهنگی کشور را القاء خواهد نمود و طبیعتا در نهایت تولید و ارائه برنامه های کارآفرین، مولد و هدفمند را ناممکن خواهد ساخت.
علاوه بر آن افراط و تفریط در پرداختن بیش از حد به این جنبه از کار، فاصله بیشتر جامعه از کار و تلاش را نیز شبکه تلویزیونی کشاورزی , بهمراه داشته و بلا تشبیه ذهن را متوجه کشورهای جهان سومی عقب افتاده و یا روشهای مورد استفاده در رژیم طاغوت و سایر کشورهای مستبدی می نماید که حکام آنها تلاش دارند تا برای دور نگه داشتن افکار عمومی از فساد حکومتی و سایر مسائل و معضلات کشوری، به هر شکل ممکن مردم را سرگرم مسائل حاشیه ای و پیش پا افتاده نمایند، بنابراین، ضمن ارج نهادن بر تلاشهای ارزشمند مسئولین محترم صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران، برای توسعه کمی و کیفی شبکه های رادیویی و تلویزیونی در سالهای اخیر، ذکر این نکته ضروری است که توسعه کمی صدا و سیما به هیج وجه نباید موجب غفلت از ارتقاء کیفی برنامه ها شود.
به این ترتیب؛ سوال این است که چرا در صدا و سیما، تولید فیلم و ایجاد شبکه های تلویزیونی و برنامه هایی که در کنار تامین نیازهای روحی مردم، بتواند به صورت تخصصی و حتی حرفه ای، ذهن و فکر آنان را به سمت موضوعات زیر بنایی و مولد در سازندگی و رشد توسعه علمی کشور در ابعاد و موضوعات مختلف فرهنگی، اقتصادی، اجتماعی، آموزشی، صنعتی و بخصوص کشاورزی سوق دهد، مورد توجه جدی و کامل قرار نگرفته است.
بدیهی است، چنانچه مشغله های فکری و کاری جامعه با تولید و ارائه برنامه های مناسب برانگیزاننده و ترغیب کننده در مسیر تولید علم و دانش و توسعه و ترویج فرهنگ کار و تلاش هدایت شود، خود بخود جامعه به سمت کارآفرینی سوق یافته و با ایجاد مشغله های مفید کاری، از ضرورت راه اندازی شبکه ها و تولید و ارائه برنامه های صرفا تفریحی و سرگرم کننده کاسته خواهد شد.
اینبار سوال این است که چه باید کرد؟
در پاسخ به این سوال؛ گزینه ها و راهبردهای متعددی قابل طرح می باشد و ایجاد و توسعه شبکه های تلویزیونی تخصصی و کاربردی (در زمینه ها و موضوعات مختلف)، یکی از مهمترین این راهبردها به شمار می رود و می تواند نقشی بنیادین و در عین حال سازنده را در این زمینه ایفا نماید.
در این رابطه قطعا ایجاد شبکه های تلویزیونی نظیر شبکه تلاش (یا صنعت یا عمران و امثال آن) برای کمک به کارآفرینی و گسترش فرهنگ کار و تلاش و افزایش تولید در بخشهای مختلف صنعتی و عمرانی و همچنین تاکید ویژه بر ایجاد شبکه ای مستقل تحت عنوان شبکه رویش، شبکه روستا یا شبکه سبز برای کمک به ترویج و بهینه سازی کشاورزی که از زیر بنایی ترین و مهمترین محورهای توسعه محسوب شده و همواره مورد تاکید بنیانگذار انقلاب اسلامی، حضرت امام خمینی (ره) و مقام معظم رهبری (دامه) بوده از اهمیت و اولویت بیشتر و بالاتری برخوردارند.
همچنین ایجاد شبکه خاص دانش برای دانش آموزان و دانشجویان، شبکه بهداشت حرفه ای و عمومی برای اقشار، صنوف و آحاد افراد جامعه و بخصوص ایجاد شبکه فرهنگ یا تربیت با هـــدف بهبود فرهنگ عمومی در زمینه ها و بخشهای مختلف اعم از مسائل: ترافیکی، قوانین و مقررات و مسائل حقوقی، آداب شهر نشینی، خانه و خانواده، فرهنگ و ارزشهای ایرانی اسلامی و امثال آن نیز می تواند نقش قابل توجهی در کاهش معضلات و ناهنجاریهای اجتماعی داشته باشد.
راه اندازی شبکه معارف یا شبکه گفتگو برای بحث و گفتگو در زمینه های مختلف سیاسی، اقتصادی، اجتماعی، دینی، فرهنگی و سایر موارد مشابه و پاسخ به سوالات و شبهات مردم و نیز پخش سخنرانیها و همایشها و امثال آن، موضوع دیگری است که می تواند در دستور کار قرار گیرد.
در همین راستا و بمنظور کمک به تسریع در دستیابی به جایگاه واقعی انقلاب اسلامی و همچنین در جهت رفع نیازمندیها، کمبودها و مشکلات موجود در بخشهای مختلف صدا و سیما، سایر موضوعات مورد نظر در قالب چند سوال مطرح می گردد.
۱- با توجه به اینکه در حال حاضر خواسته یا ناخواسته، مخاطبین اکثر برنامه های صدا و سیما افراد متمول و برخوردار از زندگی پر ذرق و برق شهری هستند، مهمترین سوال این است که سهم قشر متوسط و محروم جامعه که اکثریت جمعیت کشور را شامل می شوند و بخصوص جمعیت بیش از ۴۰ درصدی روستاها که تولید بخش عمده محصولات کشاورزی کشور را بر عهده دارند، از برنامه های فعلی صدا و سیما در چه حد است؟
۲- نظر به اینکه حضرت امام (ره)،کشاورزی را محور توسعه معرفی نموده و مقام معظم رهبری (دامه) برآن تاکید کرده اند و با توجه به اینکه محصولات کشاورزی می توانند به عنوان یکی از اساسی ترین نیازهای جامعه، اهمیت فراوانی در کاهش وابستگی ها داشته باشند، چرا صدا و سیما تا بحال برای ایجاد یک شبکه تلویزیونی ( شبکه کشاورزی، شبکه روستا و…) که می تواند در زمینه های مختلف مانند: کشاورزی مکانیزه، باغداری، زنبورداری، پرورش آبزیان، مرتع داری، جنگلداری، آبخیزداری، دامداری، پرورش طیور و صدها مورد دیگر فعالیت و فیلمهای آموزشی، مستند، یا حتی سریال و فیلم های سینمایی مرتبط با بخش کشاورزی تهیه و تولید نماید، مانند سایر موضوعات اقدام نکرده است؟ بدیهی است کمک به ترویج و توسعه کشاورزی و استفاده بهینه از منابع موجود در این زمینه می تواند نتایج و پیامدهای مثبت فراوانی را برای کشور به همراه داشته و حتی منجر به معکوس شدن روند مهاجرت به شهرها و کاهش نرخ رشد بیکاری در کشور شود؟
۳- چرا در بسیاری از فیلمهای صدا و سیما هرچه بدبختی، فقر، مشکلات اجتماعی و خانوادگی و فقر فرهنگی وجود دارد، گریبانگیر خانوادهای مقید به ارزشها دینی و عمدتا استفاده کنندگان از نمادهای مذهبی (خانمهای چادری یا آقایان دارای محاسن و …) است و بالعکس خانمهای استفاده کننده از مانتو و خانوادهای نه چندان مقید به مسائل شرعی که در آنها هیچ اثری از فضای معنوی و اعمال مذهبی حتی در حد نماز خبری نیست، خوشبخت و در آرامش جلوه داده می شوند و بعبارت دیگر چرا در فیلمها این موضوع مورد غفلت قرار گرفته است؟ اصولا چرا جای نمادهای اسلامی در سایر فیلمهای رسانه اینقدر کمرنگ است؟
۴- در حال حاضر اکثر برنامه های تلویزیونی به جز شبکه آموزش، شبکه قرآن و شبکه خبر که جنبه آموزشی، فرهنگی و اطلاع رسانی داشته و در رفع نیازهای فرهنگی جامعه موفقتر عمل کرده اند، بـه نظر می رسد سایر شبکه های صدا و سیما به جای پرداختن به برنامه های هدفمند، فرهنگ ساز، تاثیر گذار و بنیادین ، به نوعی گرفتار برنامه های صرفا سرگرم کننده، سطحی و کم محتوا شده اند (همانند قبل از انقلاب شکوهمند اسلامی) و لذا این سوال مطرح است که چرا صدا و سیما از این ظرفیت بسیار خوب برای رشد همه جانبه جامعه در ابعاد مختلف، غفلت و برای تعمیق و تحکیم دستاوردهای انقلاب اسلامی و ترویج علم و دانش و توسعه فرهنگ و ارزشهای اسلامی و انقلابی، استراتژی مدون و مشخصی ندارد؟
۵- بدیهی است که که بخصوص در این مقطع از تاریخ انقلاب اسلامی، مردم بیش از هر زمان دیگری نیاز به آرامش و امید به آینده ای بهتر دارند و قطعا ارائــه گزارشهای مقایسه ای و در عین حال شفاف، صریح، صادقانه و در عین حال ساده و قابل فهم (برای عموم جامعه) از دستاوردهای عظیم عینی و عملی انقلاب اسلامی نسبت به سایر کشورهای مشابه و هم سطح و بخصوص وضعیت قبل از انقلاب اسلامی، همراه با طرح برخی از نارسائیها و اقدامات در دست اقدام مسولین، نقش اساسی در پاسخ به انبوه سوالات مطرح در جامعه و رفع ابهامات و همچنین ایجاد تحرک و تلاش بیشتر برای سازندگی کشور دارد، بنابراین سوال اینستکه چرا صدا و سیما با توجه به رسالت خود به عنوان رسانه ملی، بطور جدی و حرفه ای در این زمینه اقدام نمی کند؟
۶- جایگاه سرودهای حماسی، برانگیزاننده که شور و نشاط انقلابی و رغبت و رقابت سازنده ایجاد کند، در صدا و سیما کجاست؟ چرا به جای و یا حداقـل در کنار ترانه های عاشقانه، از شعرهای حماسی و انقلابی (مانند سرودهای مورد استفاده در ابتدای انقلاب، اما متناسب با نیاز روز جامعه) برای ترغیب و تشویق مردم به همدلی و مشارکت در سازندگی کشور و توسعه علمی و پیشرفت در زمینه های مختلف، کمتر استفاده می شود؟
۷- علت این همه اصرار صدا و سیما برای پخش فیلمهایی که دارای گرایشهای فمنیستی و زن سالارانه است و خانم ها بعنوان مدیر و رئیس گروهی از مردان ایفای نقش می کنند، بخصوص در فیلمهای خشونت بار پلیسی چیست؟ آیا براستی مسئولین محترم صدا و سیما از عوارض و پیامدهای منفی دراز مدت و کوتاه مدت جابجایی نقش زن و مرد در جوامع غربی بی خبرند، یا ناخواسته در معرفی نقش ارزشمند زن در جامعه و خانواده دچار افراط و تفریط شده و مسیر نادرست را برگزیده اند؟
۸- این درست است که با پیشرفت جامعه ابزارها و روشها و به تبع آن انتظارات جوانان از خانواده ها و جامعه تغییر یافته، اما اولا آیا این تغییر متناسب با شرایط هر دوره استمرار نداشته و مختص به زمان خاصی بوده است؟ ثانیا اصول و مبانی ارزشی و اعتقادی که تغییر نکرده است، ثالثا تغییر ابزار و روشها که نیاید باعث حذف ارزشها و اصول اخلاقی شود، پس علت این همه افراط و تفریط در برنامه ها و فیلمهای صدا و سیما برای اثبات فاصله بین نسل جدید و قدیم و دامن زدن به توقعات بعضا غیر منطقی و نابجا در این قشر که به تعبیر حضرت امام(ره) امیدهای آینده انقلاب محسوب می شوند و باید فکر و ذهنشان متوجه کار و تلاش و دانش و علم اندوزی باشد، چیست؟ به عبارت دیگر چرا صدا سیما بجای اثبات ضرورت حفظ کانون خانواده و ایجاد تعادل و توازن منطقی در انتظارات جوانان، برعکس عمل می کند؟
۹- با توجه به این که در بسیاری از کشورها تهیه کنندگان برای تهیه و تولید فیلم، موظفند علاوه بر عوامل فنی و اجرایی، از متخصصین مسائل مربوط به جامعه شناسی، روانشناسی و حتی کارشناسان مسائل دینی و فرهنگی و متناسب با موضوع از سایر تخصصهای مؤثر در تهیه فیلم نیز استفاده نمایند، سؤال این است که چرا در معرفی اکثر فیلمها یا برنامه های رادیویی و تلویزیونی نامی از اینگونه کارشناسان به چشم نمی خورد و از تخصص ودانش این افراد کمتر استفاده می شود؟
۱۰- چرا صدا و سیمای جمهوری اسلامی علی رغم دسترسی به منابع و داستانهای غنی اسلامی مانند: انواع روایات و داستانهای اسلامی و قرآنی و یا داستانهای ملی و اصیل ایرانی مانند: شاهنامه، از این منابع برای تهیه نمایشنامه، فیلم و برنامه های رادیو تلویزیونی در حد مطلوب و مستمر و بطور جدی استفاده نمی کند، در حالیکه کشوری مانند ترکیه با حکومتی لائیک، با تهیه فیلمی مانند: کلید اسرار (بعنوان مجموعه ای فرهنگی و مذهبی) و یا حتی ژاپن و کره با فیلمهایی اسطوره ای مانند: جنگجویان کوهستان (بعنوان فیلمی طنز و سرگرم کننده)، توانسته اند، با رعایت اصول اخلاقی و در عین حال آموزشی، در مقاطع مختلف، مخاطبین زیادی را متناسب باسلایق اقشار جامعه، به سوی خود جلب نمایند.
۱۱- چرا علی رغم وجود طبیعت متنوع وگسترده درخشکی و حتی در آبهای ایران، صدا و سیما در زمینه تهیه و ساخت فیلم های مستند از طبیعت و حیات وحش و آبزیان ایران فعال نیست ومعدود فیلمهای موجود در این زمینه اینقدر غیرحرفه ای، پراکــنده وکم محتوا تهیه می شوند؟ سوال دیگر اینکه در برنامه های صدا و سیما جایگاه تهیه و تولید برنامه و فیلمهای علمی و علمی تخیلی که در بروز و شکوفایی خلاقیتها و استعدادهای جوانان نقش اساسی دارد، کجاست؟
۱۲- چرا صدا و سیما برای تولید فیلمها و تهیه برنامه های شاد، مفرح، مشروع و منطقی، بمنظور جایگزینی به جای برنامه های غیر قانونی، نامشروع و مطرود مورد استفاده در مجالس شادی و فرهنگ سازی و نهادینه نمودن برنامه های بومی و سنتی متناسب با هنجارهای اجتماعی، بطور جدی وارد عمل نشده و از همکاری سایر دستگاههای ذیربط استفاده نمی کند.
۱۳- آیا سیمای جمهوری اسلامی نمی تواند، با توجه به شمولیت بیشتر و تاثیر گذاری بهتر، همانند صدای جمهوری اسلامی، برای کارآفرینی و معرفی موضوعات و مشاغل واجد شرایط برای سرمایه گذاری، برنامه ای مشابه برنامه های ارزشمند رادیو تجارت را تهیه و ارائه نماید؟
۱۴- علت این همه تبلیغ برای ترویج مصرف گرایی و ترغیب مردم برای خرید محصولات و کالاهای عمدتا تجملاتی و غیر ضروری خارجی در صدا و سیما چیست و به چه علت برخلاف ضوابط موجود، این وضعیت در طول سالهای گذشته و بخصوص در سال جهاد اقتصادی همچنان ادامه یافته است؟ آیا صدا و سیما نباید در کنار منافع خود، مصالح و منافع مردم و کشور را هم مورد توجه قرار دهد، به عبارت دیگر برای رسانه ملی، کسب درآمد به چه قیمتی معقول و منطقی است؟ آیا این تبلیغات وسیع بخصوص در مورد کالاهایی که تولید مشابه داخلی هم دارد، باعث تعطیلی صنایع بخصوص صنایع نوپای کشور نمی شود؟ آیا این روش الزاما تنها روش موثر برای ایجاد رقابت در بخش تولید محسوب می شود؟ آیا صدا و سیما رسالت آموزشی خود را فراموش کرده است؟
۱۵- چرا صدا و سیمای جمهوری اسلامی برای معرفی اجمالی اسلام و همچنین ظرفیتها، توانمندیها، پیشرفتها و سایر دستاوردهای جمهوری اسلامی در زمینه های مختلف علمی، اقتصادی، اجتماعی، سیاسی، فرهنگی، ورزشی و… در قالب فیلم های مستند کوتاه و یا حتی فیلم های بلند سریال گونه و نمایش آنها از طریق ماهواره، سایتهای اینترنتی و شبکه های تلویزیونی سایر کشورها اقدام جدی نکرده است؟
۱۶- چرا صدا و سیما برای برای فرهنگ سازی در زمینه ها مختلف مورد نیاز جامعه از جمله: تحقیق، پژوهش و مطالعه، ترویج فرهنگ و هنجارهای اجتماعی، حفاظت از بیت المال، نظارت و محاسبه نفس و اعمال شخصی، امر به معروف و نهی از منکر، وجدان کار در هر نوع فعالیت، مبارزه با شایعه پراکنی، حساسیت نسبت به فعالیتهای عوامل بیگانه در داخل کشور، مقابله با تهاجم فرهنگی و جنگ روانی دشمن، خودداری از بی تفاوتی نسبت به معضلات اجتماعی بویژه گرانی، انعطاف پذیری در برابر مشکلات زندگی و استقامت و ایستادگی در برابر افراد فرصت طلب و متخلف و گذشت و ایثار در فعالیتهای اجتماعی، نوعدوستی، توجه به فرهنگ ترافیک و سایر موضوعات مشابه و فرهنگ سازی و برانگیختن انگیزه و غیرت ملی و دینی مردم در این زمینه ها، بـطور حرفه ای و به اندازه کافی فعال نبوده و از شیوه های آموزشی مستقیم به ویژه غیر مستقیم استفاده مناسب نمی کند.
به عنوان مثال؛ چرا در حالیکه صدا و سیما می تواند با تهیه برنامه های مناسب در مورد حذف بسیاری از ناهنجاری های موجود مانند: کم توجهی به آداب و ارزشهای اسلامی، بی توجهی درنگهداری بیت المال، خسارتهای جبران نا پذیر تخریب جنگلها و آلوده سازی محیط زیست، آثار مخرب پارتی بازی و رشوه، نزاع و درگیریهای ناشی از بروز مشکلات زندگی شهری، حتی مسائلی مانند تردد از روی فضای سبز معابر و پارکها ، تخریب گوشی های تلفن عمومی، پاره کردن صندلی اتوبوسها، ریختن زباله در معابر، آثار سوء مزاحمتهای تلفنی ،…….. فرهنگ سازی کند، از پرداختن به این موضوعات غفلت و بیشتر به جنبه سرگرم کنندگـــی برنامه ها می پردازد ؟
در مجموع با توجه به اینکه فرهنگ سازی و نهادینه نمودن آن در جامعه، مستلزم نگاه همه جانبه در تهیه و تولید برنامه ها با نگاه به پیامدهای مثبت و منفی آن در دراز مدت است، لذا پیشنهاد می شود ضمن توجه به توسعه کمی صدا و سیما، برای ایجاد شبکه و تهیه و تولید هرگونه برنامه در مورد مسائل و نیازهای اساسی، بنیادین و دراز مدت کشور از جمله: ترویج و نهادینه سازی ارزشهای اسلامی و ایرانی و ارزشها و آموزه های دینی و اجتماعی مانند: تروج فروع دین، تاکید بر وجدان کار و فرهنگ کار و تلاش، توسعه فعالیتهای علمی و تحقیقاتی، نهادینه سازی فرهنگ و اخلاق شهرنشینی و بخصوص توسعه کشاورزی، استفاده از تخصص کارشناسان حرفه ای و در عین حال متعهد نیز، بیش از پیش و بطور جدی در دستور کار قرارگیرد.
بدیهی است، با آگاهی از حجم کارهای انجام شده و در عین حال مورد نیاز و عقب مانده و با عنایت به انبوه مشکلات و کمبودهای فرهنگی موجود، هدف از طرح مسائل فوق زیر سؤال بردن اقدامات ارزشمند و بسیار گسترده سازمان در چند ساله اخیر نبوده، بلکه هدف صرفاً جلب توجه مسئولین محترم به اولویتها و سایر نیازهای کشور و جامعه می باشد.
احمد رضا هدایتی
۲۸/۲/۹۰
سلام؛
عالی بود. آقای ضرغامی واقعا چرا؟ آقای هدایتی به نوبه خودم بابت این سولات اساسی متشکرم، انشاالله مسئولین برای آنها تدبیری دارند.
دوست عزیز جناب آقای علی ن‍اد:
با سلام و تشکر از اظهار لطف شما،بنده هم امیدوارم که مطالب ارائه شده مورد توجه مسئولین محترم قرار گیرد، در هر حال شما هم می توانید با معرفی سایت به دیگران در این امر خیر مشارکت فرمایید.
یا علی و خدا نگهدار
عالللللللللللللللللللللللللللللللللللللللللللللللی بود.
سرکار خانم سمیرا:
با سلام و تشکر از حسن نظر شما، امیدوارم مورد توجه متولیان اصلی یعنی مسئولین محترم صدا و سیما هم قرار گیرد.
موفق باشسد، یا علی
سرکار خانم سمیرا:
با سلام و تشکر به خاطر اظهار نظر شما.
موفق باشید- یا علی