مدتی پیش در گفتگوی خبری شبکه دو رسانه ملی، میهمان برنامه از کم لطفی و بیمهری کارخانجات، (بهخصوص کارخانجات خودروسازی دولتی) نسبت به نخبگان سازنده ماشینآلات (روباتهای) ایرانی (برای مکانیزهسازی فرآیند تولید در صنایع) میگفت و مدعی بود که امروز دانش تولید نرم افزار و ساخت ربات، در کشور کاملاً بومیسازی شده است.
وی در ادامه افزود؛ با اینکه کیفیت بسیاری از روباتهای ساخت نخبگان ایرانی بالاتر و قیمت آنها بسیار پایینتر از نمونه خارجی است و با اینکه نخبگان ما قادرند هر نوع دستگاه ربوتیک که بخواهند را در داخل کشور با کیفیت خوب بسازند و با اینکه نخبگان این بخش در سطح جهان درخشیده و برخی از محصولاتشان خریدار خارجی دارد، اما تقریباً هیچ شرکت ایرانی حاضر نشده با آنها وارد قرارداد شود.
نکته جالب این بود که کارشناس مورداشاره میگفت؛ در برخی موارد، مسئولین کشور یا مدیران صنایع دستور لازم برای عقد قرارداد با نخبگان را صادر کردهاند، اما سطوح پایینتر در اجرای دستور تعلل و سرانجام از انجام آن خودداری کردهاند و تلویحاً به این موضوع اشاره داشت که برخی نمیخواهند که چنین اتفاقی (استفاده از ابزار و ماشین آلات ایرانی) رخ بدهد.
حال این سؤالات مطرح است که؛ این افراد چه کسانی هستند؟ چرا شناسایی نمی شوند؟ چرا با آنها برخورد جدی نمیشود؟ اصولاً چرا در همکاری با نخبگان و شرکتهای دانش بنیان ایرانی تعلل میکنند؟ چرا این افراد خائن، از سیستم اداری و بلکه صفحه روزگار حذف نمیشوند؟
بیشک این افراد یا در ردیف افراد مغرض و نفوذی ضد انقلاب قرار دارند، یا از دانش و توانایی لازم برای استفاده از این ظرفیتها بیبهره هستند و یا منافع آنها از طریق اموری مانند؛ واردات مستقیم و غیرمستقیم یا دریافت سهم (رشوه و پورسانت) از برخی تجار و واردکنندگان خائن و فرصتطلب و یا حق مأموریتهای خارجی که معمولاً به بهانه خرید ابزار و فناوریهای نوین که به آنها واگذار میشود و رانت و رشوه ناشی از آن، تأمین میگردد و به همین دلیل و در جهت حفظ منافع شخصی، نخبگان را طرد و از مصرف محصولات و سایر نوآوریهای ایرانی اجتناب میکنند.
البته به نظر میرسد، مورد آخر بیش از سایر موارد مصداق دارد و باید برای رفع آن از طریق اصلاح قوانین و مقررات، کنترل و نظارت و امثال آن، اقدام فوری و عاجل به عمل آید.
احمدرضا هدایتی
کارشناس ارشد مدیریت
۲۰/۱/۹۷
نشانی الکترونیکی: ARH110@yahoo.com نشانی سایت rahtooshe.com