سالهاست که اصطلاحاتی مانند؛ توسعه یافته، در حال توسعه، عقب مانده یا جهان سوم در دنیای سیاست مطرح است و هر یک از کشورها متناسب با شرایط خود، در یکی از این دسته بندی‌ها قرار گرفته‌اند.
کشور ایران نیز علی‌رغم تاریخی بسیار کهن و وجود دانشمندان بزرگی مانند؛ ابن‌سینا، رازی، ابوریحان بیرونی، غیاث‌الدین کاشانی و بسیاری از دیگر دانشمندان، در گذشته نه‌چندان دور در این گروه قرار داشت و از آن به‌عنوان کشور جهان سومی نام برده می‌شد. تا جایی که نخست‌وزیر یکی از کشورهای استعمارگر در پاسخ به خواسته افرادی که خواهان در دست گرفتن مدیریت صنعت نفت کشور توسط متخصصین داخلی شده بودند، گفته بود شما از ساخت یک لولهنگ (آفتابه) هم عاجزید چه برسد به به اداره صنعت نفت کشور.
صرفنظر از اینکه بکار بردن این واژه‌ها در مورد هر کشور چقدر با واقعیت منطبق است و اصولاً فلسفه این دسته‌بندی چیست و یا اینکه ریشه عقب‌ماندگی کشورها را می‌بایست در چه عواملی جستجو کرد، باید این نکته را مورد توجه قرار دهیم که دولت‌ها و ملت‌ها می‌توانند در تعامل با یکدیگر نقش بسیار مهمی را در پیمودن مسیر توسعه ایفا نمایند و به هر میزان این تعامل از انسجام، وحدت، همکاری و هماهنگی بیشتری بهره‌مند باشد، حرکت در این مسیر از سرعت بیشتری برخوردار خواهد بود .
جمهوری اسلامی ایران نیز از معدود کشورهایی است که می‌توان اظهار نمود از این جهت در مطلوبترین وضعیت قرار داشته و دولت اسلامی در تعامل با ملت از بیشترین حمایت و همکاری مردمی برخوردار است و این موضوع نه‌تنها در تقویت و توسعه امنیت پایدار در برابر تهدیدات، خارجی نقش اساسی ایفا نموده، بلکه شرایط لازم را برای تسریع در روند توسعه همه‌جانبه کشور نیز فراهم نموده است
البته این تفاهم و همکاری بدان معنا نیست که سیستم اداره کشور عاری از هر گونه عیب و نقص است، بلکه درپاره ای از موارد وجود نابسامانی‌ها و ناهنجاری‌های موجود مانند؛ فساد اداری، تورم و ضعف در نظارت‌ها چنان رخ می‌نمایند که گاهی تمام پیشرفت‌های حاصله طی این سال‌ها را به‌طور کامل تحت‌الشعاع قرار می‌دهد.
بدیهی است؛ این مولفه بسیار مهم، یعنی حضور و تعامل مردم که در پشتیبانی از نظام، نقش اساسی را برعهده دارد، می‌توانند در کنار سایر شاخصه‌ها، در قالب عوامل مادی و معنوی دیگری مانند: عوامل اقتصادی، علمی، سرزمینی، فرهنگی، سیاسی، حکومتی، دفاعی و فرامرزی، نقش اساسی در ایجاد تحول در بخش‌های مختلف از جمله در بخش اقتصاد داشته باشند.
به همین دلیل «اقتصاد مقاومتی» در پی آن است تا با استفاده از این ظرفیت‌ها و نیروهای درونزا، پایه‌های اقتصادی کشور را در برابر تهدیدات احتمالی اعم از طبیعی و غیرطبیعی، مصون و کشور را به قدرت اقتصادی جهان تبدیل نماید.
احمدرضا هدایتی
کارشناس ارشد مدیریت
۱۵/۸/۹۷
نشانی الکترونیکی: ARH110@yahoo.com نشانی سایت: rahtooshe.com
