بیایید کمی بیاندیشیم، واقعا در مورد مشکلات مطرح در کشور از جمله؛ گرانفروشی یا ترویج و رسوخ فساد اداری و اخلاقی در جامعه چه کسی مقصر است؟ دشمنان ایران اسلامی؟ دولت؟ مردم؟ مسئولین؟ یا … ؟ واقعیت این است که هریک از عوامل مورد اشاره عمدا یا سهوا و خواسته یا ناخواسته در بروز و ظهور ناهنجاریهای موجود به سهم خود نقش و سهم دارند.
اگرچه برخی سعی دارند تا تمام نابسامانی ها را متوجه دولت و ناشی از سوء مدیریت مسئولین قلمداد کنند، و اگر چه بخشی از این ادعا انکار ناپذیر است، اما به نظر می رسد رفتار اجتماعی افراد جامعه بیش از هر عامل دیگری می تواند در تشدید یا کاهش مشکلات و رفع معضلات نقش داشته باشد و به عبارت دیگر راز سرعت بخشیدن به روند پیشرفت همه جانبه و برون رفت از این وضعیت را باید در اصلاح رفتارهای اجتماعی جستجو نمود، بنابراین چند نکته را هرگز نباید فراموش کرد.
۱- فراموش نکنیم که دنیای مادیگرای غرب و شرق تنها و تنها به منافع خود می اندیشد و این ساده لوحی است که با دیدن این همه تناقض و درویی از سوی بیگانگان، بپذیریم این کشورها که خود با هزاران مشکل مواجهند، حاضرند از آن سوی دنیا فقط برای رضای خدا و کمک به آرمانهای انسانی، این همه هزینه کنند تا مردم سایر کشورها در رفاه و آسایش باشند و لذا حداقل باید این حق را به خود بدهیم که در حسن نیت کشورهای مدعی دمکراسی برای کمک به بشریت تردید کنیم.
۲- اگرچه دستاوردهای علمی بسیاری از کشورهای جهان انکار ناپذیر است، اما به یاد داشته باشیم که صدای دهل از دور شنیدن خوش است، چرا که همین کشورهای به ظاهر پیشرفته، همواره از تمدن انسانی فاصله گرفته و هم اکنون گرفتار مشکلات متعدد و مختلف می باشند و لذا ظواهر نباید ما را فریب دهد.
۳- برای قضاوت درست و نتیجه گیری صحیح در مورد مسائل مختلف از جمله مسائل اجتماعی، پیوسته باید سفید و سیاه و به اصطلاح، مثبت و منفی را در کنار هم ببینیم و از افراط و تفریط در اظهار نظرها و قضاوت یکجانبه در امور مختلف پرهیز نماییم، مکنونات قلبی و خواسته و نیت واقعی معترضین و منتقدین را در نظر بگیریم و با عنایت به ضرب المثل معروف؛ «قطره قطره جمع گردد، ونگهی دریا شود» نقش خودمان در بروز نابسامانیها را هر چند ناچیز فراموش نکنیم.
۴- اگرچه ظرفیتهای کشور و لیاقت مردم ایران اسلامی به مراتب بسیار بیشتر از دستاوردهای کسب شده در سی و چند سال گذشته است و می توانستیم و هم اکنون نیز می توانیم، از وضعیت بهتری برخوردار باشیم، اما برای انجام قضاوتی منصفانه در مورد وضعیت فعلی و پیشرفتهای کسب شده، باید کاملا صادقانه و عادلانه و صرفنظر از حب و بغضهای غیر منطقی، سرعت و حجم اقدامات صورت گرفته و همچنین، وضعیت فعلی کشور را با قبل از انقلاب و نیز کشورهای همسایه و همطراز خود مقایسه کنیم.
۵- اگرچه انتقاد منصفانه می تواند در بهبود وضعیت موثر واقع شود، اما باید توجه داشته باشیم که روح امید و نشاط، نقش موثرتری در کسب موفقیتها خواهد داشت و لذا نباید فقط به طرح مشکلات اکتفاء کنیم، بلکه اگر واقعا در گفتار خویش صادق هستیم، باید به دور از خوش بینی های ساده لوحانه یا بدبینی های مغرضانه، به سهم خود در رفع و حل مشکلات تلاش نماییم.
۶- با اینکه سیاست مدار بودن نشانه دانایی جوامع تلقی می شود، اما برای جلوگیری از تحت الشعاع قرار گرفتن نیازهای اصلی و اساسی، نباید اجازه دهیم که سیاست بازی و سیاسی کاری ما و بخصوص مسئولین ما را، از تلاش در مسیر رشد و پیشرفت کشور منحرف نماید و لذا باید از پرداختن بیش از حد و دامن زدن به مسائل سیاسی حاشیه ای و بزرگنمایی اینگونه موارد بشدت اجتناب نماییم.
و سخن آخر و مهمترین کلام اینکه؛ چرا برخی از ما به رغم آگاهی از این نکات، همچنان در دام دشمنان گرقتار و چشم بر روی همه واقعیات فرو می بندیم و به جای تلاش بیشتر و ایستادگی در برابر ظلم و ستم بیگانگان، جاهلانه همچون یک سرباز گوش به فرمان، با اقدامات خصمانه آنان همراهی می کنیم؟
چرا بسیاری از ما (اعم از خریدار و فروشنده یا صادر کننده و وارد کننده یا تولید کنند و توزیع کننده) هنگامی که سخن از تهدید و تحریم به میان می آید، به جای آنکه با رفتار عاقلانه از سخت شدن شرایط و ایجاد تشنج در جامعه جلوگیری نماییم، بلافاصله با اعمالی مانند: جو سازی و شایعه پراکنی، خرید و احتکار کالا، گرانفروشی و سایر رفتارهای مشابه، به استقبال نیت دشمنان قسم خورده و جنگ با خود می رویم و با رفتارهای احمقانه، بیگانگان را همراهی و در حق خود ظلم روا می داریم؟ آیا نباید این عملکرد ناصواب را خیانت به اسلام عزیز، مردم صبور و ایران سرافراز تلقی کرد؟ به راستی در اینگونه موارد چه کسی مقصر است؟ چه عاملی باعث می شود تا به رغم تمام این رفتارهای نادرست، باز در جستجوی مقصر دیگری جز خود باشیم؟ آیا اسلام ما را به چنین رفتاری توصیه کرده یا مسئولین کشور چنین خواسته ای از ما داشته اند؟
احمد رضا هدایتی
کارشناس ارشد مدیریت
۹/۴/۱۳۹۱
شما همه را در دنیا متهم به مادیگری می کنید اما در ایران جامعه ما مشکلات اخلاقی زیادتری در اقتصاد دارد .چرا دعوت به فکر کردن و بعد نتیجه اینچنینی می گیرید ؟
آقای منصوری غزیز؛
قبلاً هم عرض کردم، این آشفتگی ناشی از آن است که فعلاً ما به علل مختلف مثل درک نا درست از اسلام، اعمال سلیقه شخصی و ….. نه کاملاً اسلامی عمل می کنیم و نه غربی و نه …. .
در واقع مشکل از مسلمانی ماست (مردم و مسئولین) نه از اسلام و نظام اسلامی.
موفق باشید