سهم ما در بروز نابسامانی های اجتماعی و اقتصادی چقدر است؟

     روی سخنم با همه مردم اعم از مسئول و غیرمسئول است، چرا که مسئولین هم بخشی از بدنه همین جامعه و از جنس همین مردم هستند که در برخی مقاطع برخی از مسئولیتها را برعهده گرفته‌اند.

     مگر ما مسلمان نیستیم؟ پس چرا از مسلمانی فقط اسم آن را یدک می‌کشیم و بدون آنکه به اصول و ارزشهای آن عمل نماییم، انتظار داریم که دولت و جامعه اسلامی محقق و ناهنجاری‌های اخلاقی و رفتاری و یا اجتماعی و اقتصادی برطرف شود؟

     در کجای اسلام و در کجای فرهنگمان گفته شده که مجازیم به طرق مختلف (مثل؛ کم‌فروشی، گران‌فروشی، احتکار، تقلب و سایر روشها) سر همدیگر کلاه بگذاریم؟

     کدام عالم و روحانی و یا مدیر و مسئولی در نظام اسلامی به ما گفته دروغ گفتن، غیبت کردن، تهمت زدن، حسادت، کم‌کاری، کارشکنی و یا اقدامات نامشروعی مانند؛ باج‌خواهی از کارآفرینان و سرقت طرح و ایده مخترعین و مبتکرین و …. اشکال ندارد؟

     چرا با این‌که بسیاری از خود ماها با سوءاستفاده از فرصت شغلی که داریم، خواسته و یا ناخواسته و محدود یا نامحدود و کوچک یا بزرگ، مرتکب پارتی‌بازی و رانتخواری برای دوست و فامیل می‌شویم یا خدای ناخواسته به نام پول چای و شیرینی رشوه دریافت می‌کنیم، از دیگران انتظار داریم که سایرین درست رفتار کنند تا جامعه اصلاح شود؟

     چرا به خودمان اجازه می‌دهیم در حوزه مسئولیتی که برعهده داریم، از خطا و اِشکال کار همکاران یا ارباب و رجوعی که دوست و فامیل ما هستند اغماض کنیم و فکر می‌کنیم با این روش به ملت و مملکت خدمت کرده‌ایم؟

     چرا به خودمان اجازه می‌دهیم که به بهانه تخلف عده معدودی از افراد فرصت‌طلب و حرامخوار، همان تخلفات را مرتکب شویم و در مواجهه با این پرسش که چرا این‌گونه عمل می‌کنید، می‌گوییم چون دیگران هم به همین شکل عمل می‌کنند؟

     چرا خطاهای رفتاری و عملکردی خودمان را به حساب اسلام و نظام اسلامی و یا دیگران می‌گذاریم و دائم رفتار فرهنگی فلان کشور اروپایی و آسیایی را که به قانون و ارزشهای اجتماعی خودشان احترام می‌گذارند و به آن عمل می‌کنند را به رخ می‌کشیم؟

     آیا بهتر نیست قبل از این‌که دیگران را به رفتارهای غلط متهم نماییم، به خطاهای خُرد یا کلانی که ممکن است خودمان مرتکب شده باشیم و تأتیر آن بر جامعه بیندیشیم؟

     ما را چه می‌شود که بعضاً دچار ناامیدی، خودتحقیری و خودزنی شده‌ایم و به جای افزایش تلاشها برای اصلاح رفتارمان، کورکورانه از آنچه دیگران برایمان تجویز می‌کنند، حمایت و تقلید می‌کنیم؟

     چرا به جای این‌که اول خودمان را اصلاح کنیم و به الگو تبدیل شویم تا سایرین هم خودشان را اصلاح کنند، همیشه انتظار داریم تا ابتدا دیگران رفتارشان را اصلاح کنند؟

احمدرضا هدایتی

کارشناس ارشد مدیریت

۱۷/۹/۱۴۰۰

نشانی الکترونیکی: ARH110@yahoo.com  نشانی سایت: rahtooshe.com

شما همچنین می توانید ...

٪ پاسخ

  1. حسن بختیاری گفت:

    بله مسولین ما اسم مسلمانی را یدک رو میکشن وگرنه مردم که به خاطر اسلام انقلاب کردن وجبهه رفتند، برای مقابله با فتنه ۸۸ آمدند و خییلی موارد دیگر نمونه همین الان که مسولین مسلمان نیستند همین نیرو کار ارزان قیمت در بدنه دولت وبقیه جاها چطور میشود که سازمان ها نهاد ها به نیرو شرکتی نیازدارند ولی زیر بار تبدیل وضع نمیروند چطور مافیا کار نمی گذارد و مقداری از پول حقوق کارمند شرکتی را بر میدارد در قبالش کاری نمیکند و معلوم نیست کجا میرود در چه حسابی امثال این نامسلمانی ها زیاد هست

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *