دوستی می‌گفت پدر و مادر مُسنی دارم که بعد از کرونا زمینگیر شدند و به خاطر بیماری‌های بعدی تا حد زیادی دیگر قادر به انجام کارهای خودشان نیستند و خواهر و برادرها هم به علل مختلف مثل بیماری و مشکلات جسمانی و دوری محل زندگی نسبت به پدر و مادر، نمی‌توانند به شکل دائمی و کامل انجام وظیفه نمایند و اخلاقاً و شرعاً هم هیچ‌کدام حاضر نیستیم که پدر و مادر را روانه آسایشگاه نماییم.
به همین دلیل قرار شد پرستاری را استخدام نماییم تا هزینه‌ها را مشترکاً تأمین و انجام بخشی از کارهای خانه را به وی بسپاریم و کار پشتیبانی و سایر امور منزل مانند؛ خرید و دکتر و درمان و تعمیرات و نگهداری منزل و سایر موارد را خودمان انجام دهیم.
اما با این که ظاهراً وزارت بهداشت حقوق پرستار شبانه روزی در منزل را بین ۷ تا ۱۰ میلیون تومان تعیین نموده، اما اولاً ارقام دستمزدهای اعلام شده از سوی موسسات قانونی و حتی غیرقانونی (غیرمجاز) خدمات پرستاری برای اعزام پرستار واقعاً حیرت‌آور است، ثانیاً فرم قرارداد یکسانی که حقوق متقاضی هم در آن رعایت شده باشد وجود ندارد و فقط منافع شرکت و تا حدودی پرستاران اعزامی در نظر گرفته شده است و ظاهراً رسیدگی به آن تحت‌الشعاع سایر مشکلات قرار گرفته است.
وی در ادامه افزود به عنوان مثال؛ با این که حقوق پدرم که حدود ۳۰ سال است بازنشسته شده، تازه امسال به حدود ۹ میلیون رسیده است، موسسات مذکور برای اعزام یک پرستار شیانه روزی که نه آموزش دیده و نه سواد چندانی دارد، با کلی خواهش و تمنا ماهی حدود ۱۴ میلیون تومان تعیین نموده‌اند که معمولا به این مبلغ حدود ۲ میلیون ۴۰۰ هزار تومان بابت ۴ روز مرخصی در ماه و روزی ۶۰۰ هزار تومان بابت تعطیلات رسمی (تقریباً معادل یکماه حقوق مازاد در سال)، همچنین برابر یکماه حقوق به عنوان عیدی سالانه و مبالغی را هم به عنوان خدمات ویژه مثل حق جابجایی افراد سنگین وزن و امثال آن اضافه می‌کنند.
البته موارد مازاد بر حقوق پایه‌ای که خودشان تعیین کرده‌اند را در قرارداد نمی‌آورند و اگر هم قرار باشد، پرستار از دریافت هزینه کار در تعطیلات صرفنظر و از مرخصی استفاده نماید، هزینه دستمزد پرستار موقت جایگزین به ازای هر روز ۸۰۰ تومان خواهد بود.
علاوه براین شرکت اعزام کننده همان ابتدای کار معادل دو ماه حقوق پرستار را هم به عنوان کارمزد، حق‌کمیسیون و حق‌الزحمه معرفی پرستار (البته سالانه) مطالبه و دریافت می‌کند و رسماً در قرارداد اعلام نموده که چنانچه به هر علتی (یعنی حتی در صورت عدم اجرای تعهدات شرکت یا بروز تخلف و جرم از سوی پرستار) قرارداد فسخ شود، این مبلغ عودت داده نمی‌شود..
قراردادهایشان هم که کاملاً یکطرفه است و مسئولیت چندانی را در برابر عملکرد افرادی که اعزام می‌کنند نمی‌پذیرند. به‌عنوان مثال؛ فردی را به اسم پرستار اعزام کرده‌اند که از خانه دزدی کرده و رفته، اما شرکت هیچ مسئولیتی را نپذیرفته و می‌گوید به کلانتری شکایت کنید و کلانتری هم رسماً اعلام می کند شما سندی ارائه نمایید که فرد مذکور دزدی کرده تا ما با ایشان برخورد کنیم، که البته شاید کلانتری حق داشته باشد، اما مردم باید برای این همه نابسامانی و کم‌کاری مسئولین برای ضابطه‌گذاری اصولی و نظارت موثر، چه خاکی بر سرشان بریزند.
در واقع افرادی را که به‌عنوان پرستار اعزام می‌کنند، معمولاً نیروهای خدماتی هستند که نه آموزش دیده‌اند، نه بیمه هستند و نه در مورد دریافت گواهی عدم‌سوء پیشینه، عدم اعتیاد و یا گواهی سلامت آنها اقدام شده است و بعضاً از اتباع خارجی نیز در بین آنها دیده می‌شود.
علاوه براین بسیاری از این شرکتها معمولاً تعطیل هستند و کسی پاسخگوی ارباب رجوع آنها نیست و بسیاری از آنها احتمالاً برای فرار مالیاتی حتی از نصب تابلو بر سردر دفاترشان اجتناب می‌نمایند.
یعنی در سایه عدم نظارت بر کارشان، از نیاز مردم بدبختی که در خرج خانه خودشان هم مانده‌اند، سوءاستفاده نموده و با دست و دلبازی فراوان، از جیب مردم به نفع خودشان و افراد اعزامی، حاتم‌بخشی نموده و در مجموع در خوشبینانه‌ترین وضعیت بابت این کار، ماهانه حداقل ۲۰ میلیون تومان به متقاضیان این نوع خدمات تحمیل می‌کنند.
اگرچه شاید حقوق مسئولین محترم کفاف این نوع هزینه‌ها را بدهد، اما قطعاً اکثریت قاطع جامعه توانایی پرداخت چنین هزینه‌هایی را ندارند، لذا از این بزرگواران عاجزانه درخواست می‌شود خودشان را به جای مردم مستأصل و درمانده از هزینه‌های زندگی روزمره بگذارند و تا دیر نشده تدبیری بیندیشند.
مراجعه به سازمان نظام پرستاری هم بیانگر این نکته بود که ظاهراً این سازمان یا فرم قرارداد یکسان و مصوب و ضابطه مشخصی ندارد و یا شاید ذینفعان در سازمان که بعضاً خود یا اعضای خانواده آنها هم چنین شرکت‌هایی را احداث کرده‌اند (همانند ذینفعان مدارس غیرانتفاعی در آموزش و پرورش و سایر موسسات مشابه) اجازه نمی‌دهند ضابطه‌گذاری منطقی و درستی انجام شود.
توضیح؛ البته در شهرستانها به علل مختلف از جمله؛ نزذیک بودن اعضای خانواده و فامیل به یکدیگر و یا مواجهه مردم با مشکل اشتغال و امثال آن، خدمات پرستاری مشتری چندانی ندارد و لذا معمولاً پرستاری از بیماران و کهنسالان توسط اعضای خانواده انجام می‌شود و لذا دستمزدها نسبتاً منطقی‌تر است.
احمدرضا هدایتی
کارشناس ارشد مدیریت
۲۹/۵/۱۴۰۲
نشانی الکترونیکی: ARH110@yahoo.com نشانی سایت: rahtooshe.com
