واقعیت برجام آن چیزی نیست که می‌گویند

     برجام یکی از موضوعاتی بود که در مناظره‌ها و سخنرانی‌ها مکرراً مورد سوءاستفاده برخی ازنامزدهای محترم انتخابات ریاست جمهوری و کارشناسان و مبلغین آنها قرار گرفت. متأسفانه برخی از آقایان در سخنرانی‌هایشان واقعیت را به گونه‌ای تحریف کردند، که بسیاری از مخاطبین پذیرفتند که تمام مشکلات اقتصادی کشور ناشی از عدم همراهی و همکاری ایران با غرب بوده است.

     این در حالی است که؛ اولاً جمهوری اسلامی ایران در این زمینه (فعالیت‌های هسته‌ای) مرتکب هیچ نوع اقدام مغایر قوانین بین‌المللی نشده بود که بخواهد پاسخگو باشد و لذا اصولاً نمی‌بایست به خفت نشستن در جایگاه متهم تن بدهد، در صورتی که مسئولین دولت وقت به جای آن که به خاطر اتهامات وارده از سوی نظام سلطه شاکی و مدعی باشند و با اقتدار در برابر دشمن ظاهر شوند، این ذلت را پذیرفتند و بدون ارتکاب به هیچ تخلفی در جایگاه متهم نشستند.

     در واقع داستان برجام شبیه داستان کسی است که تعدادی شرور و قلدر به علت زیاده‌خواهی و خصومت شخصی، اموال و دارائی‌هایش را تصاحب کرده‌اند و برای ساکت کردن او بگویند حاضریم با تو مذاکره کنیم و به تو اجازه نفس کشیدن بدهیم و بخش محدودی از اموالت را پس بدهیم، مشروط بر این‌که منبعد تو و خانواده‌ات کاملاً از ما تبعیت بکنید، تضمین بدهید که از پیگیری برای دستیابی به حقوق خودتان اجتناب خواهید کرد، برخی از مهمترین کارها و فعالیت‌هایتان که می‌تواند باعث افزایش قدرت شما شود را نیز محدود و تعطیل می‌کنید و از این هدیه فقط برای مواردی که ما تعیین می‌کنیم هزینه می‌کنید و مالباخته با این‌که از شرارت‌ها و عهدشکنی‌های مکرر این افراد اطلاع دارد و می‌داند به هیچ‌وجه نمی‌شود به آنها اعتماد کرد، خواسته‌های ظالمانه آنها و حتی بیش از آن را اجابت نماید و این توافق را یک پیروزی بزرگ تلقی نماید.

     این در حالی است که سردسته بعدی اشرار همین مقدار را هم نپذیرفته و با تکبر و قلدری مضاعف این توافقات را غیرقابل اجرا اعلام نموده است، بنابراین سوال این است که آیا پذیرش چنین ننگی هیچ شباهتی به بازی بُرد بُرد و مذاکره عزتمندانه و امتیاز دادن و امتیاز گرفتن مرسوم در نظام دیپلماسی دارد؟ آیا واقعاً می‌شود دستیابی به این توافق را یک پیروزی دانست؟

     ثانیاً اتهام تلاش برای دستیابی به سلاح هسته‌ای بر اساس گزارش‌های ساختگی و دروغین گروهی خائن به ملت و مملکت به نام منافقین خلق بود که البته از همان ابتدا هم جعلی بودن آن برای غربی‌ها‌ مسجل بود، اتهامی که به بهانه یانکی‌ها برای تشدید فشار به ملت ایران تبدیل شد، اما حتی با فرض صحت این موضوع، آیا ایران اسلامی حق نداشت با وجود غده سرطانی و جنایتکار صهیونیستی در منطقه و حمایت غرب از این رژیم جنایتکار، برای ایجاد قدرت بازدارندگی در برابر تهدیدات مستمر نظام سلطه و یا رژیمی که دارای انواع سلاح‌های کشتار جمعی از جمله بمب اتمی هست، تدبیری بیندیشد.

     ثالثاً به رغم همه رفتارهای نامنصفانه کشورهای غربی، در نهایت دولت یازدهم این توافقنامه ذلت‌بار را امضا و پیش از طرف مقابل و حتی بیش از تعهداتش به آن عمل کرد، در حالی که طرف مقابل نه‌تنها حتی به یک مورد از تعهداتش عمل نکرد، بلکه این توافقنامه بین المللی را پاره و از آن خارج شد.

     لذا باردیگر این سوالات مطرح است که؛ برخی از افراد با چه رویی از آن به عنوان یک دستاورد بزرگ و افتخار عظیم نام می‌برند؟ چرا برخی افراد با مظلوم نمایی و عوام فریبی می‌کوشند تا مشکلات موجود را ناشی از مخالفت نظام با اجرای برجام جلوه بدهند؟ و نهایتاً این که چرا به جای تلاش در مسیر پیشرفت کشور، ۸ سال تمام اداره امور مملکت را معطل این توافق نافرجام کردند؟

     البته ذکر این نکته نیز ضروری است که برجام خواسته یا ناخواسته نقاط قوتی هم داشت که همان زمان هم بارها از سوی منتقدین منصف مطرح شد، اما نباید یادمان برود که حتی با نگاه خوشبینانه و با نگرش مثبت، در واقع این نقاط مثبت، سود اندکی بود که فقط بخشی از زیان‌ها را کاهش داد.

     توضیح: علاقه‌مندان می‌توانند در صورت تمایل، برای ملاحظه و مطالعه نقاط قوت و ضعف و نیز انتقادات و پیشنهادات سنوات گذشته اینجانب در رابطه با این موضوع، واژه «برجام» را در سایت ره توشه (rahtooshe.com) جستجو نمایند.

احمدرضا هدایتی

کارشناس ارشد مدیریت

۶/۳/۱۴۰۳

نشانی الکترونیکی: ARH110@yahoo.com  نشانی سایت: rahtooshe.com