کارشناسان امور اجتماعی، ناامیدی را به مثابه تیر خلاص بر جسم و جان جامعه می‌دانند و به تعبیر دیگر، ناامیدی سم مهلکی است که می‌تواند یک جامعهِ حتی ثروتمند و برخوردار را از پای بیندارد.
متأسفانه مدتی است که تمام تلاش رسانه‌های خارجی و دشمنان نظام اسلامی بر تزریق این سم مهلک به پیکر جامعه ایرانی متمرکز شده و متأسفانه گاهی خواسته یا ناخواسته، رسانه‌های داخلی و ایضاً برخی از افراد و اقشار جامعه نیز بر این توطئه شوم دامن می‌زنند.
شایعه‌پراکنی، سیاه‌نمایی شرایط و بزرگنمایی مشکلات راست و دروغ و تکرار و تأکید بر کاستی‌هایی که عمدتاً به واسطه شیطنت خود آنها به مردم و کشور ما تحمیل شده، برخی از شگردهایی هستند که استکبار و مزدوران داخلی آنها می‌کوشند تا با اتکاء به آنها، وضعیت کشور در ابعاد مختلف اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و فرهنگی را بحرانی و رو به فروپاشی جلوه دهند.
اگرچه وجود برخی مشکلات و کاستی‌ها انکار ناپذیر است، اما اولاً اگر با دقت بیشتری محیط اطراف خود را مورد بررسی قرار دهیم، ملاحظه خواهیم کرد که بخش قابل توجهی از نگرانی‌ها کاذب و کاملاً غیرواقعی و حاصل القائات رسانه‌های خارجی و فضای مجازی یا توقعات بیجا و انتظارات نادرستی است که با توانایی‌ها و عملکرد شخصی ما و یا شرایط کشور تطبیق ندارد و ثانیاً در بیان حد و اندازه واقعی آنها نیز غُلو شده است و ثالثاً معضلات مربوط به آنها فراگیر نبوده و همه اقشار جامعه را در بر نمی‌گیرد.
به عبارت دیگر؛ علی‌رغم این‌که در طول انقلاب شکوهمند اسلامی، متناسب با وضعیت و شرایط کشور، دستاوردهای عظیمی کسب و کارهای بسیار مهمی اجرا و هدف‌های بسیار بزرگی محقق گردیده و زندگی اکثریت قریب به اتفاق جامعه بهبود پیدا کرده است، اما متأسفانه با تبلیغ دشمن، گاهی شاهد آن هستیم که دستاوردها به طور کامل نادیده انگاشته و فقط کاستی‌ها دیده می‌شود.
البته همانگونه که رهبر معظم انقلاب اسلامی نیز پیوسته تأکید کرده‌اند، همچنان نواقصی وجود دارد و خیلی از کارهایی که دولتمردان می‌توانستند با اتکاء به نیروهای درونزا و امکانات فراوان موجود در داخل کشور انجام دهند، به علل مختلفِ موجه مثل، درگیری در جنگ تحمیلی و غیرموجه مانند؛ کم‌توجهی به آموزش و اصل شایسته‌سالاری و ایضاً کم‌کاری برخی از خود ما، هنوز انجام نشده است.
در واقع با القائات دشمن، بسیاری از ما هم‌اکنون در حالی انتظار یک زندگی شاهانه، مجلل و مرفه را داریم، که نه‌تنها خواسته یا ناخواسته القائات بیگانگان را باور کرده‌ایم، بلکه به اندازه توقعات و آرزوهایمان تلاش نکرده و یا توانایی فعالیت و اثربخشی بیشتر را نداشته‌ایم و فقط تحت تأثیر تبلیغات رسانه‌ای خارجی یا حرف دیگران، در فرآیند یک رقابت غلط اجتماعی و چشم و هم‌چشم بازی قرار گرفته‌ایم.
همانگونه که اشاره شد، متأسفانه گاهی رسانه‌های داخلی از جمله رسانه ملی نیز در دام این توطئه گرفتار و با صحه‌گذاشتن و تأیید و بزرگنمایی بیش از حد مشکلات و مقصر جلوه دادن بی‌قید و شرط همه مدیران و مسئولین، ناخواسته دامنه انتظارات اجتماعی را افزایش و وخامت اوضاع را تشدید می‌نمایند.
این در حالی است که؛ مسائل و مشکلات، ترجیحاً و حتی‌المقدور باید قبل از تبدیل شدن به یک معضل اساسی، شناسایی، اولویت‌گذاری و با همکاری متقابل مردم و مسئولین ذیربط برطرف و در صورت لزوم پس از اخذ نتیجه لازم، رسانه‌ای شوند، تا از ایجاد نگرانی و ناامیدی بی‌مورد در جامعه جلوگیری شود.
به‌عنوان مثال؛ تقریباً تمام رسانه‌های کشور در جریان حوادثی مانند؛ سیل و زلزله، همواره فقط اشکالات کار دستگاه‌های مختلف دولتی را بیان می‌کنند و معمولاً نقش خود مردم در پیشگیری از بروز حوادث و کاهش خسارات و تلفات، نادیده انگاشته می‌شود، در صورتی‌که؛ در بسیاری از موارد اگرچه دولت نقش و مسئولیت اصلی را بر عهده دارد، اما این مسئولیت‌ها نافی نقش و وظیفه مردم در جلوگیری از کاهش اثرات حوادث نیست.
مقاوم‌سازی و بیمه ابنیه و به‌خصوص منازل مسکونی قبل از بروز حوادث، واکنش نشان دادن و جلوگیری از تخریب محیط‌زیست توسط افراد فرصت‌طلب و زیاده‌خواه، همکاری در بهینه‌سازی مصرف آب و سایر موارد مشابه، نمونه برخی از اقداماتی هستند که جزء وظایف و مسئولیت‌های شهروندان هم قرار دارد.
این نکته از آن جهت حائزاهمیت است، که بسیاری از شهروندان طبق یک عادت نامطلوب و حتماً ناخواسته، در هر شرایطی و حتی در صورت برخورداری از شرایط مناسب مالی، در پاسخ به چرایی و علت عدم ایفای نقش شهروندی خود، همواره ناتوانی مالی و یا ناآگاهی را دلیل اصلی کم‌کاری خود عنوان می‌کنند و در نهایت انتظار دارند دولت یک میز اداری با حقوق مکفی در اختیارشان بگذارد.
البته ضعف نظام آموزشی در فرهنگ‌سازی و آگاه‌سازی عمومی و کم‌کاری رسانه‌ها در اطلاع‌رسانی کامل و صحیح، قابل انکار نیست، اما اخبار و اطلاعات منتشره از سوی مسئولین و رسانه‌ها، گویای این نکته است که در بسیاری از موارد، ناتوانی مالی فقط بهانه‌ای است برای شانه خالی کردن از زیر بار وظایف و مسئولیت‌های اجتماعی که بر عهده هر یک از ما قرار دارد و نشانه‌ها نیز، بر صحت این نکته دلالت دارند.
موارد ذیل نمونه برخی از نشانه‌های بهبود تدریجی وضعیت معیشتی مردم طی سال‌های پس از انقلاب اسلامی است، موضوعی که این روزها و به‌خصوص در ایام عید امسال، شاید بیش از قبل در رسانه‌ها انعکاس یافته و به راحتی برای افکار عمومی جامعه قابل تحلیل و تفسیر است.
یکی از خبرهای منتشره در این رابطه، افزایش حدود ۲۰ درصدی تعداد سفرهای نوروزی و سایر تعطیلات و مدت ماندگاری هموطنان در این مسافرت‌ها (اعم خارجی و داخلی) است و خوشبختانه این رفت‌وآمدها در انحصار قشر یا گروه خاصی از افراد جامعه نیست، چرا که معمولاً در طول سال و در ایام هر نوع تعطیلات، بلافاصله مناطق گردشگری و جاده‌های کشور مملو از انواع خودروهای عادی و ارزان و یا لوکس گران‌قیمت می‌شود و این وضعیت، خود گویای بهبود نسبی وضعیت معیشتی مردم است.
علاوه براین؛ اظهارات مبنی بر رضایت اصناف از کسب و کارِ تجاری در مصاحبه ایام عید امسال آنها با رسانه‌ها و نیز حجم خریدها و رفتار اسراف‌گونه برخی از هموطنان برای تعویض و دور ریختن اثاثیه و لوازم منزل مانند؛ انواع کمد، تخت‌خواب، مبل، فرش، کابینت و سایر اقلام مشابه سالم و قابل استفاده در مناطق مختلف مرفه‌نشین و حتی مستضعف‌نشین، نه‌تنها بیانگر افزایش مستمر قدرت خرید افراد است، بلکه در پاره‌ای از موارد، مؤید تغییر نامطلوب سبک زندگی مبتنی بر فرهنگ تجمل‌گرایی و صفتِ مذموم چشم و هم‌چشمی است.
بنابراین باتوجه به وضعیت مورد اشاره، مطالبه شرایط بهتر نمی‌تواند بهانه مناسبی برای فرار از کار و تلاش مؤثر (کارآفرینی) و پوشش درستی برای ابراز نارضایتی از سوی گروه‌های عمدتاً برخوردار، در جهت دستیابی به توقعات بعضاً نابجایی باشد که گاهی ممکن است، ریشه در تغییر سبک زندگی و یا ناهنجاری‌های رفتاری و اخلاقی آنها داشته باشد.
به‌عبارت دیگر؛ بخش عمده اعلام نارضایتی و ناسپاسی از شرایط موجود، معمولاً از سوی قشر مرفه و برخوردار جامعه مطرح می‌شود و هموطنانی که در وضعیت اقتصادی نامناسب و یا سخت به سر می‌برند، علی‌رغم نیازهای ضروری و انتظارات به حقشان، همچنان در ردیف قانع‌ترین و شاکرترین اعضای جامعه قرار دارند.
قطعاً مقایسه تصویری و تحلیلی شرایط قبل و بعد از انقلاب اسلامی و نیز وضعیت جمهوری اسلامی ایران در قیاس با سایر کشورهای منطقه یا کشورهای همطراز می‌تواند به درک بهتر این نکات کمک و رشد جهشی و دستاوردهای ایران در بسیاری از علوم و صنایع را اثبات نماید و این اقدامی است ضروری که رسانه ملی به راحتی قادر به اجرای آن می‌باشد.
ذکر مجدد این نکته ضروری است که؛ بی‌شک مردم ایران به‌واسطه پرچمداری احیاء اسلام ناب محمدی(ص) و با توجه به ظرفیت‌های موجود و قابل دسترس، شایسته و سزوار وضعیتی به مراتب بهتر و البته به دور از اسراف و تبذیر هستند و مسئولین نیز وظیفه دارند تا در راستای اجرای فرامین و رهنمودهای رهبر معظم انقلاب اسلامی و اسناد بالادستی کشور، این شرایط را فراهم نمایند.
احمدرضا هدایتی
کارشناس ارشد مدیریت
۱۹/۱/۹۶
نشانی الکترونیکی: ARH110@yahoo.com نشانی سایت: rahtooshe.com
سایت خیلی خوبی دارید لینکتونو برای چندتا از دوستام فرستادم بدردشون میخوره ممنون
سلام و سپاس