حکایت کارهای رسانه‌ای ما شده حکایت ملانصرالدین؛ «می‌گویند روزی ملانصرالدین برای خرید نان به نانوایی رفت و چون صف نانوایی شلوغ بود، فکری به ذهنش رسید و اعلام کرد که در کوچه بالایی آش نذری می‌دهند مردم برای گرفتن آش نذری، صف نان را رها کردند و به سوی آدرس غلط روان شدند هنگامی که همه رفتند، ملا در یک لحظه پیش خود فکر کرد، نکند واقعا دارند آش نذری می‌دهند و ما اینجا بی‌نصیب بمانیم، به همین دلیل بدون این که نان بخرد، خود نیز به دنبال مردم به سوی محل خیالی برای گرفتن آش راهی شد!»
این داستان در مورد ما هم به‌گونه‌ای دیگر مصداق دارد، رسانه‌های خارجی آنقدر در مورد مشکلات کوچک و بزرگ و داشته و نداشته ما سیاه‌نمایی و بزرگنمایی کرده و می‌کنند که باورمان شده بدبخت‌ترین مردم جهانیم و در فلاکت‌بارترین شرایط زندگی می‌کنیم.
لجن پراکنی، شایعه‌سازی و شبهه‌افکنی معاندین و رسانه‌های وابسته به آنها چنان در فکر و ذهن برخی از ما نهادینه شده که نه‌تنها شرایط زندگی گذشته خودمان در زمان طاغوت را فراموش کرده‌ایم، بلکه حتی حاضر نیستیم، مشکلات واقعی دیگران به‌خصوص غربی‌ها که هم اکنون از نظر اقتصادی و اجتماعی و تأمین انرژی و سایر موارد، واقعاً به فلاکت افتاده‌اند را ببینیم.
البته واقعاً کسی منکر وجود برخی مشکلات در جامعه نیست، اما اولاً همان‌گونه که اشاره شد، همه کشورها، کم یا زیاد با مشکلات متفاوت یا مشابهی مواجه هستند.
ثانیاً بخش قابل توجهی از مشکلات کشور ما حاصل انواع توطئه‌هایی است که همین کشورهای به اصطلاح حامی آزادی و دفاع از حقوق بشر برای ما ایجاد کردهاند.
چرا که از جنگ و آشوب و اغتشاش گرفته تا تهدید و تحریم و ترور و هر روش غیرانسانی دیگری را علیه ایران اسلامی و مردم این مرز بوم به کار برده‌اند.
حتی بیمارانی مانند بیماران پروانه‌ای را هم از دریافت دارو محروم کردهاند و درعین‌حال با راه‌اندازی صدها شبکه رادیو و تلویزیونی و تشدید جنگ رسانه‌ای، از یک سو خود را طرفدار و حامی آزادی و دفاع از حقوق زنان معرفی می‌کند و از سوی دیگر همچنان تمام تلاش خود را به کار می‌بردند تا مردم را ترغیب به آشوب و اغتشاش کنند.
البته برخی از خود ما هم با ترک امر به معروف و نهی از منکر و یا تحت تأثیر القائات رسانه‌های معاند، در بروز برخی مشکلات مثل گران‌فروشی و پارتی‌بازی و سایر ناهنجاری‌های اقتصادی و اجتماعی نقش داشته و داریم.
اما آنچه بیش از سایر موارد باعث نگرانی است، نحوه مواجهه رسانه‌های داخلی و حتی رسانه ملی با مشکلات است. کار به جایی رسیده که به جای بیان دستاوردها و امید دادن برای تلاش مضاعف، حالا دیگر مجبوریم (مثل همین یادداشت) برای اثبات صداقت در گفته‌هایمان، اول به این نکته اشاره کنیم که ما مشکل داریم.
بی‌شک این رویکرد غلط و ناصواب که استمرار و تأکید بیش از حد بر آن می‌تواند، مهر تأیید بر دروغپردازی‌های معاندین تلقی شود، مصداق نوعی خودزنی رسانه‌ای است، که باید ترک شود.
احمدرضا هدایتی
کارشناس ارشد مدیریت
۲۱/۷/۱۴۰۱
نشانی الکترونیکی: ARH110@yahoo.com نشانی سایت: rahtooshe.com
۲۱/۷/۱۴۰۱
