با چه زبانی باید گفت؟

     طی یکی دو دهه اخیر و به‌خصوص این روزها برخی افراد جامعه مکرراً می‌گویند که چرا با غرب دشمنی می‌کنید و باعث می‌شوید با ما دشمنی کنند، شما کوتاه بیایید تا آنها هم کوتاه بیایند و کاری به کار ما نداشته باشند تا همه در آرامش زندگی کنیم.

     در پاسخ باید گفت که اولاً طرح موضوع از اساس غلط و کاملاً برعکس است. زیرا این آنها هستند که از دیرباز در حال دشمنی با ما هستد، بنابراین به جای این که بگویند چرا دشمنی می‌کنید باید بگویند، چرا آنها (مستکبرین) با ما دشمنی می‌کنند.

     ثانیاً حتی با فرض درست بودن این ادعا، تمام دشمنی ما با آنها در حد شعار و در پاسخ به دشمنی‌های متعددی است که علیه ما انجام داده‌اند و هم‌اکنون نیز انجام می‌دهند، در حالی که اقدامات آنها کاملاً قهرآمیز و معمولاً خشونت‌گرا و خسارت‌بار است.

     ثالثاً آنها آغازگر تمام عداوت‌ها، خصومت‌ها و خباثت‌ها بوده‌اند و مهمتر این‌که همچنان به کار پلیدشان ادامه می‌دهند، پس ما حق داریم که علیه آنها شعار بدهیم.

     رابعاُ دشمنی آنها فقط با ما نیست، بلکه با هر کشوری که بخواهد مستقل باشد و در برابر ظلم آنها بایستد و یا بخواهد مانع غارت منابع خود شود و پیشرفت کند، سر جنگ دارند.

     با توجه به توضیحات فوق ساده لوحانه است اگر فکر کنیم، خاموشی ما در برابر ظلم و زیاده خواهی‌های نظام سلطه، به توقف دشمنی آنها منتهی خواهد شد؟

     در اثبات این مطلب خوب است یادمان باشد که کشور ایران حداقل طی ۳۰۰ سال گذشته آغازگر هیچ جنگی نبوده، در حالی که در همین مدت رد پای مستقیم و غیرمستقیم دخالت غربی‌ها که مدعی دموکراسی و دفاع از حقوق بشر در دنیای به اصطلاح متمدن امروز هستند، تقریباً در تمام جنگ‌ها و آشوب‌های رخ داده در نقاط مختلف جهان کاملاً محسوس و آشکار است.

     به عنوان مثال؛ این غربی‌ها بودند که دو جنگ جهانی اول و دوم با آن همه تلفات و خسارات را به راه انداختند و به‌رغم اعلام بی‌طرفی ایران، خاک ما را اشغال و ایران سایر کشورها را نیز درگیر تبعات یک جنگ ناخواسته کردند.

     این انگلیسی‌ها بودند که در جریان جنگ جهانی اول با ایجاد قحطی مصنوعی باعث شدند تا حدود نیمی از جمعیت ۲۰ میلیونی کشور ما بر اثر گرسنگی جان خود را از دست بدهند.

     این غربی‌ها (آمریکا و انگلیس با مشارکت شوروی سابق) بودند که جلسه سران سه کشور را (بدون کمترین اطلاعی به سردمداران مملکت) در تهران برگزار و با این کارشان دولت و ملت ایران را تحقیر و حتی پس از آگاهی شاه از چنین نشستی، متکبرانه مانع حضور او در این جلسه شدند.

     این کشورهای غربی‌ از جمله؛ انگلیس، آلمان و حتی پرتقال بودند که در گذشته بارها خاک ما را اشغال کرده‌اند، در حالی که در تاریخ معاصر، ما هرگز تهدیدی برای آنها نبودیم.

     این غربی‌ها به‌خصوص آمریکا و انگلیس بودند که از گذشته تاکنون (عمدتاً بدون خواسته و اجازه دولت‌ها) به بهانه تأمین منافع و سایر ادعاهای مشابه، از آن سوی دنیا وارد این منطقه شده و در اطراف ما پایگاه نظامی ایجاد و مدام ما را تهدید کرده‌اند، در حالی ما هرگز مرتکب چنین کاری نشده‌ایم.

     این انگلیسی‌های خبیث بوده‌اند که تقریباً از همان ابتدای کسب قدرت، در نقاط مختلف جهان از جمله منطقه ما حضور یافته و به اَشکال مختلف در امور داخلی کشورهایی مانند کشور ما (در بالاترین سطوح) دخالت کرده‌اند.، در حالی که ما نه تنها در گذشته مرتکب چنین کاری نشده‌ایم و اصولاً توان چنین کاری را نداشتیم، بلکه اکنون هم که قدرت مداخله داریم، چنین نمی‌کنیم.

     این انگلیسی‌ها بودند که با هزار ترفند و با اجرای نقشه‌های شیطانی خودشان باعث تجزیه خاک این سرزمین و نابودی امپراطوری بزرگ ایران شدند.

     این انگلیس بود که بعداً نیز با همکاری و همدستی آمریکا به شرارت‌های خود در منطقه و در ایران ادامه داد و بعضاً فشارها و دخالت‌های را تشدید نمود.

     این آمریکا بود که با مشارکت انگلیس، کودتای ۲۸ مرداد را در ایران رغم زد و با سرنگونی مرحوم مصدق، مانع از ملی شدن صنعت نفت و استفاده از درآمد آن به نفع ملت و مملکت ایران شد.

     این آنها بودند که دیکتاتورهای پهلوی با آن همه فساد را بر سر کار آوردند و با واریز پول نفت به حساب شخصی شاه، اجازه دادند تا بخش قابل توجهی از آن مقدار ناعادلانه از پول فروش نفت را هم که دریافت می‌کرد، هر شب در قمار ببازد.

     این آمریکایی‌ها بودند که به تدریج گوی سبقت برای دخالت در امور ایران را در اختیار گرفتند و دخالت‌هایشان را در سطوح و موضوعات مختلف آغاز کردند.

     این آمریکایی‌ها بودند که با وضع قانون کاپیتولاسیون و پرداخت حق توحش به مأمورانشان در ایران، مردم ما را تحقیر کردند.

     این آمریکایی‌ها بودند که با ترغیب شاه به انجام طرح انقلاب سفید، سبب شدند تا زمین‌های یکپارچه کشاورزی ایران به قطعات کوچک و ناکارآمد تبدیل و کشاورزی خودکفای ایران نابود و به یکی از بزرگترین واردکنندگان گندم تبدیل شود، در حالی که در همان زمان خودشان در حال گسترش زمین‌های بزرگ و یکپارچه برای کشت محصولات استراتژیک نظیر گندم و ذرت بودند.

     این آنها بودند که با ارسال انواع کالاهای مصرفی و غیرضروری تولید کمپانی‌های آمریکایی به ایران، مانع از پیشرفت صنعت و رونق تولید در ایران شدند و شاه را به تأسیس تعداد محدودی کارخانه مونتاژکاری دلخوش و سرگرم کردند.

     این آمریکایی‌ها بودند که به اعتراف خودشان تلاش کردن تا با اعزام ژنرال هایز و پشتیبانی از سولیوان (سفیر وقت آمریکا در ایران)، مانع از تحقق و یا ایجاد انحراف در مسیر انقلاب شوند.

     این آنها بودند که پس از پیروزی انقلاب بلافاصله تمام دارائیهای ایران در آمریکا را بلوکه و به‌تدریج و با بهانه‌های مختلف به نفع خودشان مصادره کردند.

     این آنها بودند که از همان ابتدا با وضع تحریم‌های مختلف سعی کردند تا ملت و مملکت ایران را تحت فشار قرار داده و برای تحمیل خواسته هایشان به زانو درآورند.

     این آمریکایی‌ها بودند که علی‌رغم شرارتهای قبلی و سنگ‌اندازی‌ها و دخالت‌های بعدی و علنی در روند انقلاب، تسخیر لانه جاسوسیشان که یک حرکت کاملاً خودجوش مردمی بود را بهانه دشمنی قرار دادند و به رغم کشف هزاران سند مؤید جاسوسی، حتی پس از آزادی گروگانها نیز تمام وعده‌هایشان برای رفع تحریم‌ها و بازگرداندن اموال مصادره شده ایران را زیر پا گذاشتند و به دشمنی با ایران اسلامی ادامه دادند.

     این غربی‌ها و به‌خصوص آمریکایی‌ها بودند که صدام را به جنگ با ایران ترغیب کردند و ۸ سال تمام با تمام توان و در زمینه‌های مختلف از او پشتیبانی و حمایت کردند.

     این آنها بودند که با تسلیح و تجهیز عراق به انواع سلاح‌های متعارف و نامتعارف مثل تسلیحات شیمیایی، سبب شدند تا بیش از ۲۲۰ هزار نفر از بهترین جوانان این مملکت به شهادت برسند و خسارت‌های سنگینی به ایران اسلامی تحمیل شود.

     این آمریکایی‌ها بودند که در دوران دفاع مقدس ناو، سکوی نفتی و حتی هواپیمای مسافربری ما را (به رغم ادعای دقت بالای تجهیزاتشان) هدف قرار دادند.

     این آمریکایی‌ها، صهیونیستها و سایر همپالگی‌هایشان بودند که با کمک مزدوران داخلی خودشان (یعنی منافقین و سایر معاندین) بیش از ۱۷ هزار نفر از دانشمندان و مسئولین و مردم ما را ترور و کشورهایشان را به پناهگاه تروریست‌ها تبدیل نموده‌اند.

     این غربی‌ها و به‌خصوص آمریکایی‌ها بودند که در پی ناکامی‌هایشان در دستیابی به اهداف پلیدشان، سخت‌ترین تحریم‌های تاریخ (حتی تحریم دارو) را علیه ملت مظلوم ایران اجرا کردند.

     این آنها هستند که با تأسیس بیش از ۲۶۰ شبکه تلویزیونی فارسی زبان ماهواره‌ای و بهره گرفتن از ظرفیت فضای مجازی و سایر ابزار و روش‌های شیطانی، تمام توان خود را به‌کار گرفته‌اند تا با نمایش انواع برنامه‌ها و فیلم‌های مفسده‌‌برانگیز و تزریق اطلاغات عمدتاً غلط و هدفمند، فرهنگ کهن این مرز و بوم را نابود، مفاسد اخلاقی را در جامعه ایرانی ترویج و افراد مستعد را به سربازان بی جیره و مواجب خود تبدیل نمایند.

     این غربی‌ها هستند که از گذشته بارها زمینه‌های ایجاد آشوب و اغتشاش در کشور را فراهم و همواره به اشکال مختلف از آشوبگران حمایت کرده‌اند در حالی که اعتراض مردم خودشان را بر نمی‌تابند و به شدت آنها را سرکوب می‌کنند و هرگز کار همدیگر را محکوم نمی‌کنند.

این غربی‌ها هستند که با نسبت دادن اتهامات کذب که معمولاً خودشان مُبدع و مَبدع بروز این ناهنجاریها در سطح جهان هستند، مدام علیه ما قطعنامه صادر می‌کنند.

     این رژیم صهیونیستی است که در اکثر این موارد غربیها را به اقدامات خصمانه علیه ایران تحریک و خودشان نیز در اجرای بسیاری از اقدامات آنها از جمله ترورها مشارکت داشته و دارد.

     این صهیونیست‌ها هستند که با استناد به اقاریر و مندرجات کُتب خودشان، در زمان هخامنشیان زمینه قتل عام بیش از هفتاد هزار ایرانی را فراهم نمودند و به جای عذرخواهی، هر سال سالروز انجام این جنایت را (سیزده فروردین هر سال) جشن (جشن پوریم) می‌گیرند.

     این رژیم اشغالگر قدس است که نقشه از نیل تا فرات برای اشغال سرزمین سایر کشورها (حداقل ۱۰ کشور از مصر تا عراق) و بلکه بیش از آن را در سر داشت و قرار بود در کنار مرزهای ما مستقر شود.

     این رژیم غاصب فلسطین است که هر روز در سرزمین‌های اشغالی مرتکب جرم و جنایت می‌شود و تاکنون تقریباً هیچ کشوری از گزند اقدامات شرورانه او در امان نمانده است.

     این تنها بخشی از فهرست جنایات و اقدامات خصمانه غربی‌ها و صهیونیست‌ها و در مجموع نظام سلطه علیه ایران اسلامی است که توضیح و تشریح هر کدام از آنها به ساعت‌ها وقت نیاز دارد.

     با این توصیف سوال این است که چه کسی دشمنی می‌کند؟ ما یا آنها که اقداماتشان مستند و غیرقابل انکار است؟ آیا می‌شود به چنین حکومت‌هایی اعتماد کرد؟ آیا هیچ انسان شرافتمندی قبول می‌کند که با این همه ظلم و شررارت غربی‌ها، همچنان نوکر و زیر سلطه آنها باشد؟ اصولاً آیا چون نظام سلطه (ظاهراً) قدرت دارد، دیگران باید تا ابد مطیع و گاو شیرده آنها باشند؟

     اصلاً ملاک قدرت چیست؟ آیا این جماعت (مدعیان دشمنی ایران با غرب) ندیدند که شوروی سابق پس از سال‌ها اشغالگری بدون هیچ نتیجه‌ای با آبروریزی خودش را از باتلاق افغانستان بیرون کشید و نهایتاً هم دچار فروپاشی و تجزیه شد؟

     آیا آمریکایی‌ها نیز دچار چنین سرنوشتی در افغانستان نشدند؟ آیا در سوریه و عراق شکست را تجربه نکردند؟ آیا توانستند در برابر اقدامات مقتدرانه ایران پس از به غنیمت گرفتن پهپادهای پیشرفته آر کیو ۱۷۰ و همچنین ام کیو ۹ و سایر پهپادهای آمریکایی یا در برابر انهدام پهپاد چند میلیون دلاری گلوبال هاوک و یا موشکباران پایگاهشان در عراق واکنشی نشان بدهند؟

     آیا رژیم صهیونیستی و آمریکایی‌ها توانستند کمترین واکنش نظامی به انهدام پایگاه‌های وابسته به خود در اقلیم کردستان عراق و منافع خود در یمن نشان بدهند؟

     اگرچه اکنون جنگ روسیه و اکراین در حال تبدیل شدن به یک جنگ فرسایشی است و به نوعی بیانگر ضعف ابرقدرتی مانند روسیه هم هست، اما آیا آمریکا و مجموعه اروپا و سایر کشورها توانستند مانع از ادامه این جنگ و شکست روسیه شوند؟

     همه این موارد و دهها مورد مشابه دیگر وجود دارد که همگی بیانگر آسیب‌پذیری‌ها و افول قدرت در غرب است و لذا با توکل به خدا می‌شود در برابر قدرت شیطانی آنها و سایر مستکبرین جهان اعم از شرقی یا غربی ایستاد، مشروط بر آنکه به خودباوری برسیم و زیر سایه ولایت، انسجام و اتحادمان را حفظ نماییم.

     کلام آخر این‌که؛ قطعاً استقلال و پیشرفت کشور هزینه دارد و لذا اگر قرار است موقعیت از دست رفته خودمان را احیاء و جایگاهی متناسب با شأن ملت بزرگ ایران اسلامی داشته باشیم، نباید در این مسیر فقط به فکر آسایش، راحتی و منافع شخصی خود باشیم، بلکه باید منافع همه هموطنان و بلکه همه مسلمین و مستضعفین جهان را مورد توجه قرار دهیم و در طی کردن این مسیر هرگز دچار تردید و تزلزل نشویم.

احمدرضا هدایتی

کارشناس ارشد مدیریت

۱۳/۹/۱۴۰۱

نشانی الکترونیکی: ARH110@yahoo.com  نشانی سایت: rahtooshe.com

شما همچنین می توانید ...

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *