کشورهای مختلف دنیا یا دارای نظام تک حزبی هستند، یا دو حزبی و یا مانند کشور ایران تعدد احزاب در آنها وجود دارد، اگرچه بسیاری از صاحبنظران این رویکرد را به تعبیر غربی‌ها نشانه دموکراسی و آزادی بیان می‌دانند، اما وجود احزاب مختلف عوارض و پیامدهای منفی خاص خودش را نیز به همراه دارد.
در هر حال همان‌گونه که اشاره شد در جمهوری اسلامی ایران نظام چند حزبی حاکم است و در حال حاضر بیش از ۲۲۰ حزب و تشکُل سیاسی در کشور ثبت شده که از این تعداد بیش از ۱۲۰ مورد آن در مقیاس کشوری یا استانی فعال هستند، با این حال تا چندی پیش دو جریان سیاسی اصولگرا و اصلاح‌طلب نقش اصلی را در این عرصه بر عهده داشتند.
اگرچه اکثریت قاطع مردم با حضور در صحنه‌های مختلف دفاع از انقلاب اسلامی و مراسم و مناسبت‌های مختلف ثابت کرده‌اند که همچنان پای نظام اسلامی و آرمان‌های انقلاب ایستاده‌اند، اما متأسفانه اقدامات غلط و بعضاً ناصواب دو جناح مورداشاره طی چندسال گذشته سبب شد تا احزاب در ایران کارکرد و جایگاه مردمی خود را تا حدود زیادی از دست بدهند و به تَبَع آن اعتماد عمومی تا حدی دچار خدشه شود و عملکرد منفی بعضی از مدیران ناکارآمد و نفوذی در سطوح مختلف نیز مشکل را تشدید نموده است.
البته در هر صورت نمی‌شود انتظار داشت که همه افراد جامعه بدون قید و شرط تابع یک طرز تفکر سیاسی خاص باشند و به طور دقیق از آن پیروی کنند، بنابراین ایجاد وفاق ملی می‌تواند برای جلب‌نظر و جذب همان معدود کسانی که با توجه به موارد فوق از برخی از مسئولین گلایه‌مند هستند و برای ادامه مسیر دچار تردید شده‌اند و یا تحت‌تأثیر سمپاشی‌های مستمر رسانه‌های معاند از آرمان‌های انقلاب فاصله گرفته‌اند، کلام درستی باشد، مشروط بر آن‌که این وفاق منطقی، ضابطه‌مند و در چارچوب اصول و ارزش‌های انقلابی و اسلامی ریل‌گذاری شود.
به عبارت دیگر هیچ‌کس مخالف تحکیم وحدت و تقویت انسجام بین آحاد اقشار جامعه نیست و اصولاً هنر مسئولین نظام باید این باشد که بتوانند برای تقویت همدلی، ارتقاء هم‌افزایی و استفاده بهینه از تمام ظرفیت‌های موجود، همه افراد جامعه اعم از؛ مردم عادی، سیاستمداران، اقشار و اصناف مختلف، هنرمندان، ورزشکاران و سایر سلبریتی‌ها (با نگرش‌ها و طیف‌های فکری مختلف غیرمعارض) را زیر خیمه انقلاب جمع کنند،، همچنان‌که از گذشته دور تاکنون اقوام و حتی اقلیت‌های مذهبی مختلف ایرانی با صلح و صفا و در آرامش کامل در کنار هم زندگی کرده‌اند، اما بدیهی است که وفاق با ضدانقلاب و فتنه‌گران معنا ندارد و لذا این اقدام نمی‌تواند مشمول همه افراد جامعه باشد.
در واقع نمی‌توان کسانی را که با اصل و اساس نظام اسلامی در تعارضند، قوانین کشور به‌خصوص قانون اساسی کشور را قبول ندارند، عملاً علیه اصل ولایت فقیه که بخشی از قانون مصوب کشور است اقدام کرده‌اند، در زمینه‌های مختلف با دشمنان این مرز و بوم همراهی می‌کنند، به دنبال تجزیه خاک کشور بوده و هستند و رفتار و گفتارشان مغایر منافع ملی و مصالح عمومی است را در ردیف سایر هموطنان قرار داد.
این در حالی است که به‌نظر می‌رسد رئیس جمهور محترم علی‌رغم حمایت‌های همه‌جانبه و توصیه‌های مکرر و صریح و روشن رهبر معظم انقلاب و خواسته‌های مردم فهیم و انقلابی، تحت تأثیر اطرافیان خود در حال انتصاب مسئولینی هستند که بعضاً از نظر اقتصادی و اخلاقی و فکری فاقد شرایط لازم بوده و در گروه معارضین و مخالفین نظام قرار داشته و مستقیم و یا غیرمستقیم با اغتشاشگران و به عبارت دیگر با دشمنان ملت و مملکت همراهی نموده و حتی از ابراز ندامت هم اجتناب کرده‌اند.
ایشان در جریان رقابت‌های انتخاباتی بارها از تعهد به اجرای قانون و اسناد بالادستی و تعهد به پیروی از منویات رهبری سخن گفته و به درستی ضعف سیستم تربیتی را ریشه مشکلات می‌دانند و لذا این سوال اساسی مطرح است که به نظر آقای پزشکیان آیا واقعاً می‌شود انتظار داشت افراد بی‌اعتقاد و یا غربگرایی که بارها مبانی اسلامی و حتی قوانین کشور را به چالش کشیده‌اند، در مسیر اهداف و آرمان‌های والای انقلاب اسلامی حرکت کنند و مروج اصول و ارزش‌های اسلامی در نظام آموزشی، متعهد به نهادینه‌سازی این اصول در جامعه و یا مجری اسناد بالادستی مبتنی بر این اصول در نظام اداری کشور باشند؟
احمدرضا هدایتی
کارشناس ارشد مدیریت
۱۷/۶/۱۴۰۳
نشانی الکترونیکی: ARH110@yahoo.com نشانی سایت: rahtooshe.com
سلام و تشکر بله وفاق واقعی اسلامی به روش ائمه اطهار (ع) خیلی خوب است که البته در تمام تاریخ متاسفانه از انسانهای خوب و مومن واقعی بخاطر سادگی و صفای باطنی آنها از این عنوان فقط سوء استفاده شده است الان هم که این آقای مدعی تا الان بیشتر انتصاباتش از ضد انقلابها بوده است
حناب آقای غائبی سلام،
درود بر شما.
موفق باشید
باسلام واحترام
فعلابایدتحمل کنیم وحمایت ،تادیدچه خواهدشد.
جناب محمدی سلام؛
درود بر شما.
موفق باشید