بسمه تعالی
جناب آقای مهندس ضرغامی – رئیس محترم سازمان صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران :
با سلام و احترام و آرزوی توفیق روز افزون برای تمامی خدمتگذاران به نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران، بویژه جنابعالی و همکاران محترم و سخت کوشتان در سازمان صدا و سیما، پیرو مکاتبات مکرر و بدون پاسخ قبلی از جمله نامه های تاریخ ۱۵/۷/۸۶ و ۳۰/۱/۸۷، با توجه به تلاشهای قابل تقدیر صدا و سیما برای توسعه و راه اندازی شبکه های جدید رادیویی و بخصوص تلویزیونی، مطالب ذیل را به استحضار می رساند:
اگر چه ایجاد شبکه های تلویزیونی و تولید برنامه های خاص تفریحی و سرگرم کننده برای جلب نظر مخاطبین به تولیدات داخلی و برنامه های متناسب با فرهنگ ایرانی اسلامی و نیز جلوگیری از گرایش جامعه به سوی فیلمها و برنامه های غیر اخلاقی رسانه های خارجی، اجتناب ناپذیر و ضروری است، اما به نظر می رسد، اتخاذ روش انفعالی و تدافعی در برابر رسانه های بیگانه و تاکید و استمرار بیش از حد برای استفاده از این روش، نه تنها در دراز مدت پیامدهای منفی کار در ابعاد گوناگون را تشدید و بتدریج موتور محرک و ظرفیتهای بالقوه کشور در بخشهای مختلف را غیر فعال و سرگرم مسائل حاشیه ای و غیرمولد خواهد نمود، بلکه امکان تولید برنامه های پیشدستانه و مصونیت ساز را نیز از سازمان سلب و همچنین در افکار عمومی نـوعی آشفتگی و بی برنامگی در بخش فرهنگی کشور را القاء خواهد نمود و طبیعتا در نهایت تولید و ارائه برنامه های کارآفرین، مولد و هدفمند را ناممکن خواهد ساخت.
علاوه بر آن افراط و تفریط در پرداختن بیش از حد به این جنبه از کار، فاصله بیشتر جامعه از کار و تلاش را نیز بهمراه داشته و بلا تشبیه ذهن را متوجه کشورهای جهان سومی عقب افتاده و یا روشهای مورد استفاده در رژیم طاغوت و سایر کشورهای مستبدی می نماید که حکام آنها تلاش دارند تا برای دور نگه داشتن افکار عمومی از فساد حکومتی و سایر مسائل و معضلات کشوری، به هر شکل ممکن مردم را سرگرم مسائل حاشیه ای و پیش پا افتاده نمایند.
بنابراین؛ سوال این است که چرا در صدا و سیما، تولید فیلم و ایجاد شبکه های تلویزیونی و برنامه هایی که در کنار تامین نیازهای روحی مردم، بتواند به صورت تخصصی و حتی حرفه ای، ذهن و فکر آنان را به سمت موضوعات زیر بنایی و مولد در سازندگی و رشد توسعه علمی کشور در ابعاد و موضوعات مختلف فرهنگی، اقتصادی، اجتماعی، آموزشی، صنعتی و بخصوص کشاورزی سوق دهد، مورد توجه جدی و کامل قرار نگرفته است.
بدیهی است، چنانچه مشغله های فکری و کاری جامعه با تولید و ارائه برنامه های مناسب برانگیزاننده و ترغیب کننده در مسیر تولید علم و دانش و توسعه و ترویج فرهنگ کار و تلاش هدایت شود، خود بخود جامعه به سمت کارآفرینی سوق یافته و با ایجاد مشغله های مفید کاری، از ضرورت راه اندازی شبکه ها و تولید برنامه های صرفا تفریحی و سر گرم کننده کاسته خواهد شد.
حال سوال این است که چه باید کرد؟
در پاسخ به این سوال گزینه های متعددی را می توان بیان نمود که شاید بتوان به موازات توسعه شبکه های تفریحی و سرگرم کننده، از ایجاد و توسعه شبکه های تخصصی و کاربردی(کارآفرین) در زمینه ها و موضوعات مختلف، به عنوان مهمترین راهبرد سازنده و غیر انفعالی نام برد.
۱- در این رابطه قطعا ایجاد شبکه هایی نظیر شبکه تلاش برای کمک به کارآفرینی و گسترش فرهنگ کار و تلاش و افزایش تولید در بخشهای مختلف صنعتی و عمرانی و همچنین تاکید ویژه بر ایجاد شبکه ای مستقل تحت عنوان شبکه رویش، شبکه روستا یا شبکه سبز برای کمک به ترویج و بهینه سازی کشاورزی که از زیر بنایی ترین و مهمترین محورهای توسعه محسوب شده (توضیحات کامل در این زمینه قبلا طی نامه های فوق الذکر ارسال شده است) و همواره مورد تاکید بنیانگذار انقلاب اسلامی، حضرت امام خمینی (ره) و مقام معظم رهبری (دامه) بوده در این زمینه از اهمیت و اولویت بیشتر و بالاتری برخوردارند.
۲- ایجاد شبکه خاص فرهنگ با هـــدف بهبود فرهنگ عمومی در زمینه ها و بخشهای مختلف اعم از مسائل: ترافیکی، قوانین و مقررات و مسائل حقوقی، آداب شهر نشینی، خانه و خانواده، فرهنگ و ارزشهای ایرانی اسلامی و امثال آن نیز می تواند نقش قابل توجهی در کاهش معضلات و ناهنجاریهای اجتماعی داشته باشد.
۳- ایجاد شبکه معارف یا شبکه گفتگو برای بحث و گفتگو در زمینه های مختلف سیاسی، اقتصادی، اجتماعی، دینی، فرهنگی و سایر موارد مشابه و پاسخ به سوالات و شبهات مردم و نیز پخش سخنرانیها و همایشها و امثال آن، موضوع دیگری است که می تواند در دستور کار قرار گیرد.
در پایان ضمن اعلام آمادگی برای توضیح حضوری، خواهشمند است دستور فرمایید وصول این نامه و مکاتبات قبلی را اعلام فرمایند.
و من الله التوفیق
احمد رضا هدایتی
کارشناس ارشد مدیریت
۱۰/۱/۹۰
