همه چیز ما اعم از مثبت یا منفی با سایر کشورها متفاوت است، حتی رفتار اپوزسیون و برخی از مردم ایران در مواجهه با رخدادهای داخلی و بین‌المللی هم با بقیه کشورهای جهان فرق دارد و انسان را متحیر می‌کند.
رفتارهایی که در ادامه به برخی از مصادیق آن در موضوعات مختلف اشاره خواهد شد، مواردی که البته تعدد و تنوع آن کم نیست و موضوعات دیگری را نیز شامل می‌شود. به‌عنوان مثال؛
در اغتشاشات سال ۱۴۰۱ آشوبگران چندین نفر از نیروهای بسیجی و سپاهی و انتظامی را به شهادت رساندند، قاتلین دستگیر شدند، هشتگ نه به اعدام زدند و همه سلبریتی‌ها بسیج شدند تا مانع از اجرای عدالت شوند، اما یکی از همین سلبریتی‌ها که اتفاقاً به برکت این انقلاب و این کشور در ردیف سرمایه‌داران هم قرار دارد، برای یک سرقت معمولی از فرزندش به هیچ وجه گذشت نکرد و خواستار برخورد شدید با سارق شد.
وقتی ضدانقلاب و تجزیه‌طلب‌ها تحت تأثیر القائات دشمنان چند عملیات تروریستی انجام دادند و به شاهچراغ و نقاط دیگر حمله کردند، گفتند؛ به جای گشت ارشاد، امنیت مردم را تامین کنید، اما وقتی تروریست‌ها را دستگیر کردند، این بار هم هشتگ نه به اعدام به راه انداختند و گفتند؛ حتماً مورد ظلم قرار گرفته‌اند که دست به اقدام خشونت‌آمیز زده‌اند.
صهیونیست‌ها سال‌ها مردم مظلوم فلسطین را قتل‌عام کردند، کمترین واکنشی نشان ندادند و گفتند؛ مشکل خودشان است، اما وقتی رزمندگان فلسطینی با عملیات طوفان الاقصی ابهت پوشالی اسرائیلی‌ها را درهم شکستند، نوشتند؛ خون رو با خون جواب نمی‌دهند.
دانشمندان و مسئولین نظامی و غیرنظامی ما را ترور کردند، گفتند؛ از اسرائیل ترسیدید، ایران نمی‌تواند و جرأت ندارد به اسرائیل جواب بدهد و یا به آن حمله کند، حمله آغاز شد گفتند؛ این اسباب‌بازی‌ها به اسرائیل نمی‌رسد، موشک‌ها و پهپادها وارد سرزمین‌های اشغالی شدند، گفتند؛ گنبد آهنین نابودشان می‌کند، به اهداف اصابت کردند، گفتند، به زمین خالی خورده است، تصاویر اصابت به اهداف را دیدند، گفتند؛ چه فایده‌ای دارد، وقتی اقتصاد خراب است.
عراق با هدف کشورگشایی به کویت حمله کرد و ائتلاف غربی نیز در راستای منافع خودش به عراق حمله کرد، گفتند؛ صدام توبه کرده و اسلام در خطر است و باید به صدام کمک کنیم، اما همین جماعت وقتی عربستان و امارات با حمایت غرب به یمن حمله کردند، نه‌تنها کمترین واکنشی در دفاع از مردم بی‌دفاع یمن نشان ندادند، بلکه گفتند؛ چرا ایران از یمنی‌ها حمایت می‌کند.
طالبان، پنجشیر را تصرف کردند، غوغا راه انداختند که؛ حکومت، حاضر به دفاع از مظلومان افغانی نیست، اما از مظلومین فلسطین که دفاع شد، گفتند: نه غزه، نه لبنان، چرا پولمان را به جیب عرب‌ها می‌ریزید.
آمریکا بدون دعوت کشورهای منطقه از آن سوی جهان وارد این منطقه شد و شرارت کرد، گفتند؛ برای تآمین صلح جهانی است، ایران به دعوت دولت‌های عراق و سوریه برای مبارزه با تروریسم وارد این کشورها شد، گفتند؛ چوب در سوراخ زنبور کردن است، چرا ایران در امور دیگران دخالت می‌کند.
تحریم که شدیم، تحلیل کردند که؛ به خاطر دشمنی ایران با آمریکا است، اما وقتی به رغم تن دادن به همه خواسته‌های غربی‌ها، آمریکا از برجام خارج شد، نوشتند؛ به خاطر حمله شما به سفارت عربستان بود.
دولت سیزدهم بدون برجام تحریم را بی‌اثر کرد، گفتند؛ پولش را که نمی‌توانید بیاورید چه فایده‌ای دارد، پولها که آزاد شد، گفتند؛ همه را به فلسطین دادید.
به همت دانشمندان جوانمان واکسن ساختیم. توییت زدند که؛ آب مقطره، کرونا در ایران مهار شد و همزمان واکسن را با پیگیری دولت وارد کردیم، نوشتند؛ چینیه به درد نمی‌خورد.
با عربستان جنگ دیپلماتیک داشتیم، فریاد زدند؛ دیپلماسی بلد نیستید، با عربستان ارتباط برقرار کردیم، ناگهان گفتند؛ چی شد با عرب‌ها ساخت و پاخت و از شعارهای انقلاب عقب‌نشینی کردید.
راهپیمایی اربعین راه افتاد و ایرانی‌ها رایگان (صلواتی) میهمان مردم باصفای عراق شدند، گفتند؛ به جای این کارها پولهایتان را صرف فقرا کنید، عید شد، میلیاردها تومان از پول‌هایی را که معلوم نیست چگونه در داخل کشور کسب کرده بودند، به خارج از کشور منتقل نموده و صرف خوشگذرانی در اروپا و ترکیه و سایر کشورها کردند و گفتند؛ پول خودمان است به دیگران چه ربطی دارد.
هیأت‌های مذهبی رونق گرفتند، نوشتند؛ عزا و عزاداری بس است مردم نیاز به شادی دارند، جشن شادی چند کیلومتری غدیر برگزار شد، گفتند؛ امارات ماهواره فرستاده هوا شما ایستگاه صلواتی می‌زنید، ماهواره فرستادیم فضا، ناجوانمردانه گفتند؛ وقتی مردم تو اجاره خونه مانده‌اند، ماهواره چه فایده‌ای دارد.
اسرائیل، نطنز و اصفهان را مورد حمله قرار داد، گفتند؛ دیدید روسیه به ایران اس۳۰۰ نداد، روسیه اس ۳۰۰ به ایران داد، گفتند؛ ما که از اول گفتیم تسلیحات وطنی فاقد کارایی است، همان تسلیحات را به روسیه و چندین کشور دیگر فروختیم، گفتند؛ در جنگ اوکراین دخالت کردید.
تعاملاتمان با روسیه و چین افزایش یافت، گفتند؛ اینها قابل اعتماد نیستند و از پشت خنجر می‌زنند، قطعنامه‌های ضدایرانی را وتو کردند، گفتند؛ با غربی‌ها بده بستون دارند، با چین قرارداد ساخت مسکن و پالایشگاه و با روسیه قرارداد همکاری بلند مدت نوشتیم، تحلیل نوشتند که؛ کشور رو را به چین و روسیه فروختید.
می‌گویند جنگ و خونریزی به هر شکل حتی در تقابل با داعش بد است، اما با کمال وقاحت از آمریکا و اروپا و صهیونیست‌ها می‌خواهند که به کشورشان حمله کنند.
خلاصه ما هر کاری بکنیم زیر سوأال هستیم و این ماجرا سر دراز دارد، چون نوکران کدخدا شبانه روز مشغول کارند و منافع کشور و مصالح هموطنانشان برایشان پشیزی اهمیت ندارد.
۳۰ فروردین ۱۴۰۳
نویسندگان نامشخص
بازنویسی و بازنشر توسط سایت ره‌توشه
