گفته می‌شود که آقای پزشکیان از نظر اخلاقی و سلامت اقتصادی مشکلی ندارند، اما آیا فقط این ویژگی‌ها برای ریاست جمهوری مملکت بزرگی مانند ایران اسلامی کفایت می‌کند؟ اصولاً اگر این ویژگی کافی است، واقعاً کدام‌یک از دو نامزد راه‌یافته به مرحله دوم از این جهت دارای برتری است؟
همان طور که اشاره شد حتماً ایشان هم همانند برخی از دیگر مردم و مسئولین از ویژگی‌های مثبتی نظیر آنچه مورداشاره قرار گرفت برخوردارند، اما اولاً باید بدانیم که جایگاه ریاست جمهوری مستلزم ویژگی‌های متعدد دیگری هست که با توجه به رفتارها و اظهارات گذشته و جدید ایشان به نظر می‌رسد آقای پزشکیان فاقد این شاخصه‌ها باشند، ثانیاً با توجه به این‌که بخش عمده صحبت‌های آقای پزشکیان در مناظره‌ها و گفتگوهای اخیر، به بیان تفکرات، حرف‌ها و القائات اعضای کابینه دولت جناب روحانی و سایر افراد همفکر او اختصاص داشته است، لذا به‌نظر می‌رسد کسانی که اطراف وی را گرفته‌اند و مشق مناظره‌ها و گفتگوهای او را نوشته‌اند.، قصد دارند تا در آینده ایشان را در جهت منافع خود مدیریت کنند.
کسانی که زندگی اکثر آنها در ابتدای انقلاب اسلامی در حد متوسط به پایین جامعه بود، اما بعداً تعدادی از آنها اسیر هوای نفس شدند و بعضاً با زیر پا گذاشتن اصول و ارزش‌های اسلامی و نیز قوانین و مقرارت کشور از جمله قانون تعارض منافع، همزمان با مسئولیت‌های دولتی که بر عهده داشتند، دهها موسسه و شرکت تجاری و اقتصادی را با رانت و شاید رشوه برای خود ایجاد کردند و اکنون در ردیف بزرگترین سرمایه‌داران کشور قرار گرفته‌اند.
کسانی که ایده آزادسازی قیمت‌ها را در سر می‌پرورانند و به رغم آگاهی اکثر مردم از گرایش آنها به سمت اومانیسم و اقتصاد نئولیبرالی و انحراف از مسیر انقلاب، مجدداً با رأی غلط برخی از ما بر سر کار آمدند و تمام امور کشور و سرنوشت ملت و حتی حل مشکل آب خوردن مردم و یا تأمین کالای مهمی مانند واکسن کرونا را به رابطه با غرب و برجامی گره زدند که به رغم اجرای تمام تعهداتی که داده بودند، نتواست کمترین تأثیری در بهبود شرایط مردم داشته باشد، در حالی که دولت شهید رئیسی ثابت کرد تمام ادعاهای آنها در این زمینه کاملاً نادرست و غیرواقعی بوده است.
کسانی که به عنوان مسئول در دولت جناب روحانی حضور داشتند و فریاد تولیدکنندگان در مورد مشکلاتشان در صنایع و بخش‌های مختلف را نشنیدند و سبب شدند تا صدها کارخانه به تعطیلی کشیده شود و در بخش کشاورزی نیز مشکلات متعددی پدیدار شود، از جمله دام‌های مولدی که سال‌ها وقت برای پرورش آنها صرف شده بود، به علت کم توجهی دولت وقت (دولت یازدهم و دوازدهم) به کمبود و گرانی خوراک موردنیاز آنها یا به خارج از کشور قاچاق و یا روانه کشتارگاه‌ها شوند و کشور از حالت خودکفایی نسبی در بسیاری از موضوعات به یکی از بزرگترین واردکننده‌‌گان گوشت و برخی دیگر از اقلام کشاورزی و صنعتی تبدیل شود.
کسانی که بدون ارائه و اجرای طرح جایگزین، مسکن مهر را مزخرف خواندند و با متوقف کردن صنعت ساخت‌وساز نه‌تنها بسیاری از صنایع مرتبط با بخش ساخت‌وساز را با چالش رکود و تعطیلی و هزاران کارگر را با بیکاری مواجه ساختند، بلکه باعث شدند تا تعادل بین عرضه و تقاضا در بخش مسکن بر هم بخورد و با افزایش تقاضا نسبت به تولید، قیمت مسکن با رشد جهشی و چند برابری سر به آسمان بکشد.
کسانی که با حاکمیت جناح خود در مقاطع مختلف (در مجموع بیش از ۳۲ سال از عمر ۴۵ ساله انقلاب اسلامی) مدیریت اداره امور کشور در عرصه‌های مختلف را در اختیار داشتند، اما نه‌تنها نتوانستند در حد موردانتظار از فرصت‌های موجود و قابل دسترس استفاده و در جهت تحقق آرمان‌ها و ایجاد دولت، جامعه و تمدن نوین اسلامی گام بردارند، بلکه گاهی با عملکرد ناصوابشان از دستاوردهای کسب شده نیز فاصله گرفتند و زمینه توقف یا کُند شدن تلاش‌ها در مسیر پیشرفت کشور را نیز فراهم نموده‌اند.
همان‌هایی را می‌گویم که علی‌رغم مالکیت دهها شرکت اقتصادی، در برخی دولت‌های گذشته سکان وزارتخانه‌های مهم اقتصادی (نظیر؛ نفت و صمت و مسکن‌وشهرسازی) را در اختیار گرفتند و با رانت و سوءاستفاده از موقعیت خود، هم بر تعداد شرکت‌هایشان و هم بر دارائی‌هایشان افزودند.
کسانی که بعضی از آنها با رانت و سوءاستفاده از موقعیت شغلی خود، برخی از صنایع پرسود مثل صنایع فولاد، پتروشیمی و سیمان را به اَشکال مختلف و تحت عنوان اجرای قانون خصوصی‌سازی با کمترین مبلغ به نفع خود یا دوستان و بستگانشان تصاحب و به اعتراف صریح برخی از خودشان (مثل جناب مرعشی در مناظره تلویزیونی)، حالا از چنان قدرتی برخوردار شده‌اند که نه تنها نبض بازار ارز و طلا و سایر کالاهای اساسی را در اختیار دارند، بلکه می‌توانند مسئولین مخالف با تفکراتشان در جایگاه‌های مختلف را جابجا کنند.
همان‌هایی که به جای تمرکز بر رفع معایب و نواقص احتمالی و استفاده بهینه از ظرفیت‌ها و فرصت‌های موجود گفته‌اند؛ «ما بجز آبگوشت بزباش و قورمه‌سبزی در هیچ تکنولوژی برتری نداریم!» و آن دیگریشان گفته؛ اگر بخواهیم در بخش مسکن و راه‌سازی پیشرفت کنیم، باید کار را به خارجی‌ها واگذار کنیم.
همان‌هایی را می‌گویم که ساخت پالایشگاه و پتروشیمی را کثافتکاری تعبیر کردند و بر اساس افشاگری افراد مختلف و اخبار رسانه‌های متعدد، با عقد قراردادهای مبهم، مشکوک و غیرمنطقی مثل «قراراد کرسنت» میلیاردها دلار به اقتصاد کشور ضرر و زیان وارد نمودند.
حالا نیز کاندیدای جدیدشان ضمن طرح انواع شعارهای عوامفریبانه از یکسو می‌گوید چون برای جوانان فرصت کار و شکوفایی استعداها را فراهم نکردیم در حال مهاجرت هستند و از سوی دیگر با اصرار غیرمنطقی بر ناتوانی نیروهای درونزا می‌گوید ما برای اداره امورمان باید از خارج کشور مشاور و کارشناس بیاوریم.
اینها همان غربزده‌ها و تقی زاده‌های خودتحقیری هستند که یکی از اسلافشان در گذشته نه‌چندان دور گفته بود؛ «ملتی که لیاقت لولهنگ سازی ندارد چگونه می‌تواند صنعت نفت را اداره کند.» و لذا مردم عزیز و فهیم ایران اسلامی باید بدانند که قطعاً بازگشت مجدد این افراد شرایطی به مراتب بدتر از دوره دولت‌های یازدهم و دوازدهم را به ملت و مملکت تحمیل خواهد نمود.
چرا که این جماعت به‌رغم تمام تجربیات تلخ مراوده ایران و جهان با نظام سلطه نمی‌خواهد باور کند که «ما می‌توانیم» و همچنان منتظر معجزه از سوی دنیای غرب هستند، در حالی‌که پس از انقلاب اسلامی با بسترسازی، پایه‌گذاری و پیشرفت جهشی در بسیاری از عرصه‌ها مانند؛ صنایع نظامی، صنایع هسته‌ای، صنایع‌فضایی، صنایع دریایی، صنایع نفت و گاز، علوم پزشکی، سلول‌های بنیادی، نانو و دهها رشته و موضوع دیگر باعث حیرت جهانیان شده‌ایم.
احمدرضا هدایتی
کارشناس ارشد مدیریت
۱۴/۴/۱۴۰۳
نشانی الکترونیکی: ARH110@yahoo.com نشانی سایت: rahtooshe.com
